benim hikayem


Hayatımızı bizim yönlendirdiğimizi söylerler ama bu asıl hayattır bizi yönlendiren. Acıları, sevinçleri, kederleri hep hayat sunar kalbimize. Çünkü biz istemeyiz hayatın bizi yok etmesini. Kederini, tasasını acısını yüklenmek istemeyiz. İşte benim hikâyemde tıpkı böyle hayatın bana getirdiği yarımlıklarla dolu…
Onu ilk gördüğümde henüz 13 yaşında bir kızdım. Gönlüm o kadar sıcaktaki kafama hiçbir şey takmadan mutlu mesut yaşardım. Her şey yolunda derken işte o ölene kadar hatırlanacak gün başladı. Okulun son günleriydi en yakın arkadaşımla okulumuzun yanındaki parka oturduk o sırada iki arkadaş yanımıza geldi bana okla yeni birinin geldiğini eğer istersem onla çıkmamı sağlayacaklarını söylediler o zamanlar başka birini seviyordum onu kıskandırmak düşüncesiyle aramızı yaptılar aramızı yaptıkları çocuğu hiç umursamadım benim için hiçbir şey ifade etmiyordu sadece bir araçtı kıskandırma aracı hareketleri, kızmaları boştu. Bu oyundaki amacıma ulaştım en sonunda kıskandırdığım kişi bana geri döndü çıkmaya başladık bu arada hemen sevmediğim kişiden ayrıldım. Aradan aylar yılar geçti kıskandırdığım çocukla sadece üç ay çıktım ve ayrıldım ama sevmediğim kişiyle yılarca çıktım ayrıldım sayısı o kadar çok ki bizi birbirimize çeken bir kuvvet vardı. ona o kadar çok kötülük yaptım ama o hep yanımda oldu ne zaman biriyle çıkıp ayrılsam onda teselli buluyordum çünkü biliyordum o beni hep sevdi ayrılsak bile beni sevdiğini biliyor o bana yetiyordu taa ki bir gün ben onu yine yanımda isteyene kadar bu sefer gelmemişti artık sevmiyordu kendi de yazmıştı mesajında bitmişti artık her şey anlamlar buz parçası olup dağılmıştı anlamıştım ki sevmeyen oydu ben değil. Tam her şey bitti kabullendim derken yavaş yavaş kendime gelmeye çalışırken bir gün bir mesaj geldi çıkmak istediğini yazmıştı intikamımı alma zamanı gelmişti ama yapamadım o darma dagan olmuş kalbim buna izin vermedi yerine kimseyi koyamadığım yerine konmak istiyordu ama bir gün yine gitti hem de yalan

[1] 2 >>