parçasi olarak sokuluyorum
sana. Masallarla geliyorum. Efsanelerle geliyorum. Herhangi
bir insanin birikimiyle geliyorum aslinda. Artniyetsizim.
Inan,
Bir nedeni yok. Yalnizca öptüm.
Bazi sorulara cevap bulamadim; kuskusuz gerekli de degildi
bu. Soruyu soru halinde birakip sahici yanini korumaya
çalismam, cehalet mi sanildi acaba? ! Bedenlerin
bedenlerden istedikleri, ruhlarin, ruhlardan çikarttiklari,
karsilikli acilarin birbirlerinin etkisini arttirdiklari
vakitlerde düstün aklima. Aklima yayildin. Ne kaybedebilir,
ne kazanabilirdim ki artik:
Ortadaydim iste! Bir baskasinin mal varligina
dönüsmeden yasayabilmenin yalnizligiydi bu. Hayir!
Melankoli diye adlandirma bu durumu; ortak bir açi
yakalayamama sorunu galiba. Her kadin gibi dogurmak hevesi,
her erkek gibi daglarin doruklarinda biraz gözden irak
hüzünlenme denemeleri aslinda. Kusura bakma, kafam biraz
daginik,
Bir nedeni yok. Yalnizca öptüm
Insan inandigi seyler ugruna muhtesem hatalar
da yapabilir. Kizmamalisin. Darilmamalisin eger bir
kardeslik varsa aranizda. Sevgi, hosgörü takintilari da
degil. Bir elmanin kirmizi olmasi, bir gülün öyle kokmasi,
bir derdin halledilmesinin ardindan gelen ferahlik kadar
siradan ve güzeldir hata yapmak da. Aska çilginligin
yakistigi çaglari neden unutalim?
Neden tarihin çuvalina tikalim tatli
serseriligi, az biraz sergüzest olmayi? ! Ilimlilik mi
kurtaracak insanligi? Alttan alma mi örtecek bunca çirkefi,
zorlugu, belayi? Demokrasi, senin saçlarindan güzel olamaz.
Senin yüzünden daha güzel olamaz krediler, faizler,
repolar, tahviller. Dünyanin en uzun gecesi 21 aralik
degil, beni terkettigin gecedir. Beni üzdügün, yordugun,
yiprattigin gecedir. Bir kabahat mi gerçekten kendi disinda
birine hayranlik beslemek? ! Gerçekten kiriyorsun beni,
Bir nedeni yok. Yalnizca öptüm.
Birinin pesindeyim ben; tanimsiz biraktigim birinin.
Sessizligin doyurdugu, biçimli ve endiseli birinin.
Düsüncelerimi

<< 1 2 [3] 4 5 ... 7 >>