ilk ve son aşkım

antalya'nın küçük bir köyünde oturuyorduk 4 sene olmuştu buraya taşınalı hiç sevmemiştim burayı insanlarınıda sevmedim oturduğumuz yerde pek ev yoktu zaten burda annemin akrabası vardı. adnan amca iki oğluyla iki kızı vardı tek sevdiğim insanlar onlardı küçük oğlunun ismi kemaldi son bir senedir hoşlanıyordum kemalden ama bunu kendime bile itiraf edemiyordum çünkü ben daha önce kimseyle çıkmamıştım biliyorum seviyordum onu hem sevgim her gün biraz daha artıyordu bir ilk bahar akşamıydı annem kemalgile gitmeyi teklif etti ben hemen kabul ettim gittik onlara o akşam benimle ilgilendi normalde telefonunu kim seye elletmez ama benim kurcalamama izin verdi çok şaşırmıştım telefon numaramı istedi verdim aradan iki saat geçti kalktım ve onun yanına oturdum mesaj çekiyordu birine kızmıştım içimden acaba kız arkadaşımı vardı telefonunu hafif bana çevirdi bişey göstermek ister gibiydi hali baktım ve çok şaşırdım adeta donmuştum telefonun ekranında benimle çıkarmısın yazıyordu çok mutlu olmuştum hiç beklemeden kabul ettim ardından bana şu mesajı çekmişti 'benim kalbime girmek yağmura yazıyazmak kadar zor çıkmak ise gece güneşin doğması kadar imkansız sen yağmura yazı yazdın şimdi gece güneşin doğmasını bekle ' bu çok hoşuma gitmişti seviyordum onu herşeyden çok seviyordum o gece sabaha kadar mesaj çekmiştik birbirimize sabah okulda ikimizde uykusuzluktan ölüyorduk her günümüz böyle geçiyordu gün geçtikçe ona daha çok bağlanıyordum onu kaybetmekten çok korkuyordum tam biray geçmişti herkez bizim aşkımızı konuşuyordu hep beni sevdiğini söylüyordu bir gün öylen hiç beklemediğim bir mesaj gelmişti artık sıkıldığını onu anlamamı istediğini yazıyordu o an beynimden vurulmuşa döndüm gözümden yaşlar hiç durmadan akıyordu ama gururuma yediremedim onun beni terkedişini ona cevap yazdım onu sıktığım için özür diledim ve onu bi daha rahatsız etmeyeceğimi yazdım ama unutamadım yemeden içmeden üç gün geçirdim sonunda hastaneye düştüm üç günümde öyle geçti duymuş

[1] 2 >>