Bakıya bu gün yağış yağıb. Her şey hemişe olduğu kimi idi. Yağışın damcıları pencerede görünürdü, bu menzereni her zaman sevmişem.
Yerimden qalxıb derhal eyvana qaçdım. Saat 5:00 olardı. Prospektin görünüşü: Qara asfalt yağışdan biraz da tündleşmişdi. Sarı işıqlar ise tekce küçeye yox hem de duyğularıma işıq salırdı. İçimnen hamını ve her şeyi sevmek keçirdi. Bakıya bu gün yağış yağıb. Yarpaqlar üzerinde kiçik gölmeçeler serçeler üçün böyük bir hediyye idi.
Serçeler heç vaxt Veteni terk etmir, Tebiet de onları bu cür xırda gözelliklerle sevindirir. Derinden nefes aldım. Sanki ilk defe nefes alırdım. Çetinlikleri görmüş hüceyrelerim mehv olur, sevgi oduyla alışanları ise yenice doğulurdu. Eynime qalın bir şey atıb gezmeye çıxdım. Bu küçenin doğmalığını her addımda hiss edirdim.
Yol boş olsa da, üreyim doluydu ve her addımı atdıqca sanki sene yaxınlaşırdım, ne qeder uzaqda olduğunu derk etsem de
Uzaqdan eyvanımıza baxdım, qaranlıq idi, hamı yatırdı. Küçeden keçenler ise mene fikir vermirdiler. Her halda ya serxoş idiler ya da fikirli. Men de fikirliydim, daim seni düşünürdüm.
Biraz keçdikden sonra ise bir qeribelik fikrimi senden ayırdı. Bakıya yağış yağırdı. Amma damcılar nedense mene toxunmurdu, heyecanlandım ve biraz qorxdum.
Yerdeki gölmeçede eksimi görmeyende ise ne hiss etdiyimi bele anlamadım. Her şey mene bir sesden sonra aydın oldu: BÖLÜK QALXXX ! Ehh... Bu yuxu imiş..
Axşam xeberlerde eşitmişdim ki, Bakıya bu gün yağış yağıb. Özüm bacarmasam da, ruhum Bakının yağışına olan sevgisine sadiq qaldı. Seher ise ruhum mene pıçıldadı: Bakıda artıq yarpaqlar saralmağa başlayıb, yaşıllaşanda sen de evde olacaqsan..