Mollaya üzlü bir qonaq gәlir. Gecә yeyib-içәndәn sonra yerlәr salınır, yatmaq istәyirlәr. Qonaq başını yuxarı qaldırıb tavandan asılmış üzüm salxımlarını gören kimi mızıldaya-mızıldaya oxuyur:
Bizim yerlәr, bizim yerlәr.
Yatanda üzüm yeyәrlәr.
Molla yorğanı düzәldә-düzәldә cavab verir:
Bizdә elә adәt yoxdur:
Saxlayıb gündüz yeyәrlәr.))))