“Daglar engelim oldu gelemiyorum, Gurbet sevgilim oldu dönemiyorum. Bir tutsam ellerini dünyalar benim olur, doyamadim deme bana. Bu gurbet sonum olur...Canim bende sana doyamadim gurbet elde bir gün göremedim! Genclik nedir bende bilemedim...”Nasilda uyuyordu simdi bize...bende gülemedim bu dünyada...
Artik aglarkan nefesim daraliyordu, su icdim cami actim iyice biraz rahatladim. Kalbim aciyordu, gercekden, bir sizi vardi. Yolda ben uyumusum kalkdigimda gözlerim agriyordu. Babam bir yerde durmustu tam olara nerde oldugumuzuda bilmiyorum, arabadan dikip restaurant a gittik oturduk biseyler ismarladik. Ama cenim hic istemiyordu. “Birseyler ye kizim sabah da yemedin bayilirsin bak sicakta”Hayret onun hic umrundamiydi böyle seyler? Bir lokma bögrekden aldim, keske yemesedim yine Migdem bulandi. Birseyler ictim gecsin diye ama ya kahretsin sinir oluyom, bi bu eksikdi be! Gecmeyince kalkdim gezindim cesme buldum yüzümü yikadim sonrada yine arabaya oturdum.
Ya düsünmemeyi calisiyorum hep aklim ona gidiyor, mesaj yazdim biz yolldayiz diye bide oranin ismini söylemistim galiba pek hatirlamiyorum. Bizimkiler yedikden sonra geldiler ve yola devam ettik.
izmire gelince Aycadan mesaj gelmisti Kuzen geldinizmi diye, bende kendi telefonumdan geri yazdim, sasrdim aslinda hic kontör yoktu ama oluyorsa iyi iste. Eve geldigimizde saat 14dü falan herhalde, bavullari yukari eve cikardik, ilk yaptigim sey Camlari ardina kadar acmak, icerisi hamam gibiydi. Hemen Balkona cikdim, ve herzamanki gibi Izmiri izledim.
Bavullarin hepsi gelince Babam Halil Oguzhan ve Babaannemi otogardan almaya gitti. Annemde yemegi yapmayi basladi, yagi kizartiyordu o kokudan kactim yine balkona. Ya neden böyle oluyorum hic anlamadim? Tekrar iceri gidip banyoya girdim kendime gelmek icin. Bir saati geciyordu babamgil geldi. Yemege oturdular, ben istemedim zorunla oturturdular sofraya. Hic canim istemiyordu simdi kendimi zorlasaydim cikarirdim belli birsey. Onlar yerken ben biraz ekmekden yedim cola

<< 1 ... 20 21 [22] 23 24 ... 27 >>