Yaşadığını sandığım eslinde tez-tez parçalarını toplamaqla meşqul olduğum bir sevgini davam etdirmeye çalşıram.Sonu ne olursa olsun heç yanılmaram sanmışdım. Amma yıxıntılar arasında sevgini yaşamamaqdan yorulmuşam.Her keçen gün özümüzü de bu parçalar arasında itirirmişik belkede. Amma ferqinde bele deyilik.
Her kes sevginin fedakarlıq istediyini söylese de fedakarlıq üçün sevgini yaşamaq lazımdı.Yaşanılmayan üçün fedakarlıq edile bilmez.

  
Üzülmekden yoruldum,seni üzmekden de.Gözlemekden yoruldum neyi gözlediyimi bilmeden. Darıxmaqdan da yoruldum en çox da düşünmekden! Susmaqdan yoruldum.Her zaman özüm-özümle qalıbda her zaman özüme sığınmaqdan yoruldum.
Amma öyrendim artıq sevgi yaşanıldığı müddetce vardır.Sen yoxsan,men yoxam.O zaman sevginin olmasınıda gözlemirem artıq.
Eger özümle mübarizeden meğlub çıxacağamsa,yaşamadığım bir sevgi üçün üzülecem ve ya üzeceyemse seni heç olmasın.Heç olmayıbda.Var olduğunu sayaraq aldatmışıq özümüzü ya da men hemişe aldatmışam özümü.