yalan ve bi okadar da gercek sanıpta sevdigim insan

onu tanıdıgımda tam on iki yaşındaydım onların işyerinde calışıyordum ve onu ilk gördüğümde aşık oldum kücüktüm ama ona duygum büyük bir aşktı ama o beni hic tercih etmedi hatta onu unutmam için en yakın arkadaşını bana ayarlamaya calışıyordu ama bense onu cok sevdigim icin kimseyi gözüm görmüyordu tek istedigim bana bi güler yüzüydü ama onu bile bana cok görüyordu işyerine her gelişinde benim elim ayagım dolanıyor napcamı bilmiyordum okadar aşalanmama ramen ben onu hala cok seviyordum cünkü ondan duydugum acı kelime bile bana mutluluk veriyordu daha sonralar beniml konuşmaya başladı bende ortık beni seviyor diye düşünüyordum ama he zamanki gibi yanılmıştım sonra ben ordan ayrıldım ama hala aklımda o vardı hic cıkmıyordu bi sene onu görmedim daha sonra ögrendimki bizim mahallede iş yeri acmışlar bi zaman sonra ben işten gelirken ablası beni gördü ve işyerine cagırdı ve ben gittim birde baktımki o orda bana gülümsüyordu sonra o kadar cok sevdigim icin onu görünce yine duygularım mantıgımın önüne gecmişti ve bi zaman sonra beni aradı ve bana görüşmek istedigini söyledi ee bende seviyorum yok diyemedim gittim yanına iş yerine gittik konuştuk ve bana beni sevdigini söyledi ben dogal olarak bi okadar şaşkın ve bi okadarda mutlu olmuştum cünlü ben onu cooooook seviyordum daha sonra beraber olmaya başladık hep yan yanaydık tekrardan onun işyerinde calışmaya başladım cok güzel geciyordu günlerimiz taki kapı komuşusunun kızı ordaya cıkana kadar meyerse hem benimle hemde onunla cıkıyormuş bonu duyunca yıkıldım cünkü ben onun icin yeri gelince ailemle bile tartışıyordum bunu ogrendigimi duyunca bir sürü yalanlarla yine beni kandırmayı başarmıştı ve devam ettik bana görüşmedigini söylemişti ama benim icimde hala bir kuşku vardı daha sonra bu beni yine yarı yolda bıraktı cok mutsuzdum hiç huzurum kalmamıştı kendime olan güvenimi kaybetmiştim onu tanıdıgım günden okadar bitkin okadar perişandımki napcamı bile bilmiyordum tek

[1] 2 >>