olabilirdi birden farkında olmadan kendimi çektim ondan kuzenin üniversiteye gitmiyo mu dedim gayet normal bir şekilde evet dedi.. ama sen dershane dedin dedim afalladı ve yanlış söylemişim dedi.. kendimi hala inandıramıyordum doğru söylediğine tamam dedim kapattım konuyu.. emin olmadğım şeyleri fazla uzatmam ama içimde kalan kuşku beni hep kemirir.. onda uzaklaştığımı anladı oda bozuldu..eve gitmek için kalktık. kafamı kurcalayan bir sürü soru hücüm etti bir anla o konuşuyor ben anlamıyordum.. BANA GÜVENMİYOR MUSUN dedi. bense GÜVENİYORUM dedim ama o an yalan söyledim sanırım. çünkü güvenseydim aklımda onca soru birikmezdi onun elini tutmuş gülümsüyo olurdum ama öyle değildi oda farkındaydı.. sonra özür iledim onu kırmak istemiyordum SENDEN ŞÜPHE ETTİĞİM İÇİN ÖZÜR DİLERİM dedim. beni eve bıraktı ve gitti bense kapıdan içeri giremedim tekrar mesaj attım ne olur gel konuşalım diye. içim rahat etmicekti çünkü onu böyle göndermeye.. kötü bir alışkanlığı vardı çünkü kızdığı zaman ben üzüldüğüm zaman elini duvara vurur kendine zarar verirdi. sonra beni almaya geldi. yüzü çok bozuktu gözleri dolu doluydu onu böyle görüne kabimdeki tüm kuşku gitti. suçlu olan bi insan neden ağlasınki.. o gece sokakta yürürken milyonlrca kez özür diledim. bu sefer o bana soğuk davranıyo ben ona sarıldıkça o elini belime sarmıyordu bile. ben ağlayıp özür diledikçe o yumruklarını sıkıyor sanki içten içe lanetler yağırıyordu. beni susturmaya çalışıyor ağlamamam için yalvarıordu. bi kere sarıl bana dedim yapmadı bunu yapamadı. hiç unutmuyorum o geceyi ben eve gitmek istemiyordum oysa beni biran önce eve bırakmak istiyordu. kapımın önüne geldik git hadi dedi. sarılamadım bile hala yumruklarını sıkıyordu. koşarak eve gittim odama kapandım ve bir özür mesajı daha attım. biraz yalnız kalmak istiyorum dedi ve bi daha mesaj atmadı.. bu mesajda sonra neler çektiğimi bir allah bilir. sayfalarca yazılar yazdım o gece. çok korkuyordum beni bırakıp gideceğinden kendimi o kadar suçlu hissdiyordumki

<< 1 [2] 3 4 5 >>