ısrarlıydı. Çünkü Özgür'e çok güveniyordu.
Biz Emre'yle çıkmaya başladık. Onu o kadar çok seviyorumki. Oda beni çok sevdiğini söylüyor. Ama işte Özgür olduktan sonra bu neye yararki. Annem bir daha bir erkekle senin adını gazetelerde duyarsam evden dışarıya adımını atamazsın dedi. Babamda aynısını söyledi bu sefer. Ne yapacağımızı bilmiyorduk. Bir ilişkimiz vardı ve bunu ikimizden başka hiç kimse bilmiyordu. Bizde söylememeye karar verdik. Gazetecilerin bizi rahat bırakmayacağını bildiğimiz için şehire 45 dakika uzaklıkta bir ev tuttuk. Oraya sadece gündüzleri gidip buluşuyoruz. 1-2 saat oturup geri dönüyoruz. Zaman öyle güzel geçiyorki. Film izliyoruz, yemek yiyoruz. Zamanın nasıl geçtiğini bile anlamıyoruz.
Babam karaını vermişti. Beni Özgür'le nişanlayacaktı. Ben biraz daha zaman istedim. Kabul etti. Ancak bizi daha zor günler bekliyordu. Ben çok üzülüyordum. Hergün ağlıyordum. Emre'ye ayrılalım dedim. Kabul etmedi. Bulucaz bir çaresini dedi. Böylece biraz daha zaman geçti.
Emre aradı ve bulauşalım dedi. Beni özlemiş. O gün daha bir güzel olmak istedim ve onun en sevdiği yeşil elbisemi giydim. Bir güzel süslendim ve yanına gittim. Giderken orada nelerle karşılaşacağımı bilmiyordum tabiki. Eve gittim. Birbirimize uzun zuzun sarıldık. Bana iltifatlar ett. Sonra koltuğa oturduk. Birbirimize sarıldık. Tam o anda içeri biri girdi. Meğerse Özgür beni takip etmiş. Elinde de silah vardı. Sanırım Emre'yle buluşacağımı anlamıştı. Zaten biliyorduda. Birkaç kez bizi beraber konuşurken görmüştü ama biz bişey belli etmemiştik. Demekki başaramamışız. Bizi öyle sarılırken görünce deliye döndü. Beni koludman çekti ve silahı Emre'ye doğrulttu. Emre Naz'ı bırak dedi. Özgür dahada sinirlendi ve silahla Emre'nin kafasına vurdu. Ama ateş etmedi. Sadece vurdu. Silah sert olduğundan can havliyle Emre yere yığıldı. Kafasından kanalr akıyordu. Öyle bir güç geldiki bana. Özgür'ü itip elinden kurtuldum. Emre'nin kafasını tuttum. Öylece baygın yatıyordu. O kadar korktumki. Özgür

<< 1 [2] 3 4 5 >>