Keçmişde bir terekeme dağdan enende bir parça güzgü tapır. Güzgüye baxır, öz sifetin görür, gülüb deyir:
-Bu ne eybecer adamdır!
Evde de bir neçe defe belece güzgüye baxıb gülür.
Arvadı buna teeccüblenir. Kişi yatandan sonra xelvetce alıb güzgüye baxır, öz-özüne fikirleşir:
-Bextever başıma, kişinin xoşuna bu arvad gelirmiş. Yeqin ki, buna bend olub.
Qaynana görür ki, gelin çox pertleşib. Sebebini öyrenir. O da fürset tapıb güzgüye baxır ve deyir:
-Bu ne eybecer arvaddı. Gede deli oluf göresen, nedi? Bele eybecer arvada bend oluf…