Çox semimi iki dost var idi.Ancaq biri çox hiyleger ,
bic ve hereketli, digeri ise çox saf , dürüst ve sessizdir.
Bir gün hiyleger olan dost , diger dostunun yanına gederek
işlerinin pis olduğunu söyleyer ve ondan pul ister. Semimi dostu
onu heç incitmez ve elindeki bütün pulu dostuna verer.

Dostu bu pulla işlerini düzelder. Bir müddet sonra hiyleger olan
yene saf dostunun yanına geder ve saf dostunun evlenmek üzre olduğu
nişanlısını çox beyendiyini ve özüne vermesini ister.
Dostu çox teeccüblener, ne diyeceyini bele bilmez.
Lakin aralarında o qeder qüvvetli bir sevgi vardır ki dostuna yox
deye bilmez, sevgilisini dostuna na verer.
Zaman içinde Saf olanın işleri dağılar ve birden dostu ağılına gelir
( men ona işleri pis olanda yaxşılıq etmişdim deyerek) dostunun iş yerine geder
ve özüne işlemesi üçün iş vermesini ister.
Dostu ona iş vermez. Bizimki peşmanlıq ve keder içinde geri
döner amma yene de dostundan incimez.
Bir gün küçede gezerken yanına xeste ve yaslı bir adam yaxinlaşır
Kasıb olduğu üçün derman alamadağını söyleyer. Bizimkinin yaslı kişiye
yazıqı geler, istediyi dermanları alar evine aparıb istirahet etdirer oturub söhbet ederler bir müddet.
Ve qısa bir müddet sonra yaşlı adamın öldüyünü eşider. Yaşlı adam çox
zengindir ve bütün mirasını bizim safa buraxar.Bizim Saf artıq zengindir.
Bir az da sevdiyi dostuna olan inciyliyi ile dostunun iş yerinin qarşısında bir ev alır ve oraya
yerlesir. Bir gün evinin qapısını dilençi bir qadın çalır. Yaşlı
qadın çox ac olduğunu, özüne yemek vermesini ister.
Bizim saf heç düsünmeden qadını içeri devet eder qarınını doyurar, Kimsesi
olmadigini öyrendiyi qadına ;
Özünün de yalnız olduğunu söyleyer ve bu evde birlikde yaşayaq , sen
evin şlerini ve yemekleri edersen deyer,
yaşlı qadın heç düsünmeden qebul eder.
Bir müddet sonra yaşlı qadın bizimkine, özüne uyğun bir qız tapıb
evlenmesini söyleyer, Bizimki bele bir qızı nece tapacağını,
tanıdığı olmadığnı söyleyer.
Yaşlı qadın ona uyğun bir

[1] 2 >>