NAGIL

Bacımın ölüm anı (Olmuş hadise) Ozumde pis oldum:((

Ereb ölkelerinin birinde olmuş hadise

Bacımın ölüm anı

Bacım solğun ve yorğun görünürdü, feqet her zaman olduğu kimi Quran oxuyurdu.
Ne zaman axtarsan seccadesinde rüku ve secde veziyyetinde ve ya ellerini göye açaraq dua eden görerdin. Seher- axşam ve ya geceyarısı ferq etmezdi. Her zaman bu cür idi.

Men ise jurnal, kitab oxumağa heveskar idim. O qeder çox videoya baxırdım ki, bununla meşhur olmuşdum. Vezifelerimi tam olaraq yerine yetire bilmirdim. Namazda da çox nizamlı deyildim.

Bu gün de hemişeki kimi üç saat müddetinde müxtelif filmlere tamaşa edib, videonu söndürdüm. Yaxınlıqdakı mescidden azan sesi gelirdi. Yatağıma döndüm.
Bacım otağından meni sesledi.
-“Ne isteyirsen?”- deye soruşdum.
Hiddetli sesle :
-“Sübh namazını qılmadan yatma!” –dedi.
Sonra da yanıqlı sesle:
-“ Aaa, sübh namazına hele bir saat var, bu birinci azandır!” söyledi.

Bacım, ölümcül xesteliye tutulub, yatağa düşene qeder bu cür idi.
Meni yanına çağırdı:
-“Qardaşım, bir yanıma gel!”
-“Ne isteyirsen?”- deye soruşdum.
-“Otur!”
Oturdum:
-“Bacım, ne olub axı?” – deye soruşdum.
Xoş ve yumşaq sesle dillendi:
-“Her bir kes (canlı) ölümü dadacaqdır. Şübhesiz ki, mükafatlarınız qiyamet günü tamamile verilecekdir.” (Ali İmran suresi, 185)
Bir an susdu ve menden soruşdu:
-“Ölüme inanırsanmı?”
-“Elbette, inanıram.” – deye cavab verdim.
-“Etdiyin her şeye göre bir-bir hesaba çekileceyine inanırsanmı?”
-“Beli, amma... Allah böyükdür ve rehmlidir. Hem de heyat daha uzundur... Bacım, ani bir ölümdenmi qorxursan? – deye soruşdum.
-“Qardaşım bax! Filankes senden de yaşca kiçik idi, amma yol qezasında öldü. Sonra filan, filan... Ölüm ömür dilemez. Ölçüsü de yoxdur.” –deye cavab verdi.

Bacımın bu son sözleri eşitcek otağın qaranlığı qelbimi sıxdı:
-“ Men qaranlıqdan qorxuram, sen de meni ölümle qorxutdun, indi men nece yatacağam. Hem de men bu tetilde senin de bizimle gelmeye

[1] 2 3 4 >>