qerar verdiyini sanırdım.”

Bacımın sesi aniden boğuqlaşdı ve boğuq sesle:
- “Men belke bu il uzun bir sefere çıxdım. Belke başqa bir mekana, belke... Ömürler Allahın elindedir.”

Ağlamağa başlamışdım.
Onun bu amansız xesteliyini düşündüm. Hekimler atama belke de bu xesteliyin çox vaxt almayacağını söylemişdiler. Amma bunu bacıma kim demiş ola bilerdi? Yoxsa bunu özü de hiss etmişdimi?

-“Ne düşünürsen?” – bacım bu defe güclü bir sesle soruşdu – “bunları xeste olduğum üçünmü söylediyimi sanırsan? Esla yox! Belke sağlam adamlardan uzun bir ömrüm olacaq ve sen ne zamana qeder yaşayacaqsan? Belke 20 il, belke 40 il, bes sonra ?! Bir-birimizden ferqimiz yoxdur. Hamımız köçeceyik. Ya Cennete, ya Cehenneme. Allahu tealenin bu sözlerini heç eşitmedinmi? : “Oddan (Cehennemden) uzaqlaşdırılıb, Cennete daxil edilen kimse muradına çatacaqdır.” (Ali İmran suresi, 185)

-“Allah rahatlıq versin!” –deyib otaqdan çıxdım. Bacımın sesi ise qulağımda eks seda verdi:
-“Namaz qılmağı unutma!”

Seher saat 8 idi. Qapının döyüldüyünü eşitdim. Hele qalxmaq vaxtı deyildi. Ağlaşma sesi gelirdi. “Axı ne olub?”. Sualın cavabı özünü çox gözletmir. Bacımın veziyyeti ağırlaşmış ve atam onu xestexanaya aparmışdı.
O il tetile gede bilmedik. Yeqin qederimize evde oturmaq yazılıbmış. Uzun bir gözlemeden sonra...
Saat günorta 1-i gösterende atam xestexanadan eve zeng etdi:
-Onu indi ziyaret ede bilersiniz. Tez olun!”

Anam atamın heyecanlı olduğunu, sesinin deyişdiyini dedi. Paltomu elime götürdüm. Telesik maşına mindik. Her zaman gezmeye çıxdığımız yol xeyli uzun görünürdü. Ne olub bu gün bu yola? Qurtarmaq bilmirdi. Bu gün ne boğucu ve sıxıcı idi. Anam yanımda bacım üçün dua edirdi. Axı o, yaxşı ve dürüst bir qız idi. Bir gün bele vaxtını boş yere keçirdiyini görmemişdim.
Xestexanın çöl qapısına çatdıq.

Budur, ah-vay içinde bir xeste. Yol qezasında yaralanmışdır. Üçüncünün gözleri çıxmışdır. Bilinmir ki, bu dünya ehlidir, yoxsa Axiret ?!
Evvel heç

<< 1 [2] 3 4 >>