dastan gözellikde alma yanaqlı idi. Üzündeki o derin xettler her şeyi izah edirdi her kese. Çox acı çekmişdi zamanında. Eri Qedir çox döymüştü zavallıcıkları. En sonunda da bir pavyon sürtüğü üzünden qışda o soyuğunda atmışdı zavallıcıkları çöle. Uçuq-sökük evin içine girmişler o köhne edyal altında İstanbulun esen zalım küleyinde elindeki qalan son iki-üç kibritle ateş yandırmağa çalışırdılar. Yaktılar yakmasına da o zamanda odun tapmaq çetin idi. Allah kömek etdi tapdılar iki üç budaq. Ateşi alovlandirdilar. Saat axşam 7-8 kimi bir yerden tam isindiklerınde yavaşca yuxuya dalarken Deniz Xanım ferq etdi onları. O anda onları evine devet etdi,daha evvel de dediyim kimi basdı bağrına onları. 1-2 il sonra Aişenin de böyümesiyle yavaş-yavaş alışmışdı onlara Fikri bey. Aişe de anası kimi dillere dastan gözellikde bir qız idi bütün mehellenin cavanları yanıktı Ayşenin o gözel çöhresine. Çox döyüş etmişdiler kömür gözeli üzünden amma Aişe aralarında en güclü olanı deyil aralarından üreyi en temiz en gözel olanı seçmişdi yeni Can'ı. Ona baxanda heqiqeten canı yanırdı üreyi kıpır kıpır olur ovuclarının içi terleyirdi. Eşq idimi bunun adı? Düşünürdü her gece Ayşe. Düşünürdü hem Can'ı hem de bu hiss etdiyi şeyin adını. Candan yanıb tutuşurken Ayşe üçün. Görüşdürdü Rebb onları en sonunda mektubların setirlerinde. İlk açılan Can olmuşdu Aişeye. Fikri bey tapmışdı mektubu amma kimseye bildirmemişdi. Görmemiş kimi davranıb mektubu davam ederken yoluna Ayşe almışdı gizlice mektubu qoynuna.



Fikri bey yaxşı biri idi. Müfti uşağı heç yoxluq görmemişdi. El bebek,gül bebek böyümüşdü, doğulduğunda anası böyük bir sevgiyle almışdı qucağına Fikri Beyi. Doğulduğunda belli idi yaraşıqlı bir cavan oğlan olacağı. Atası müfti olduğundan Anadolunun her yerini qarış-qarış gezmişti. Gözel bir tehsil görmüşdü. Bunun neticesi olaraq da qazi olmuşdu. Uşaqlığı çox durğun sessiz sakit idi. Ta ki Bahriye Xanımla Manavdan çarpışana qeder. O çarpışmayla heyatına reng, heyecan ve xoşbextlik

<< 1 [2] 3 4 ... 6 >>