gelmişdi. Renglerin en gözelini seçmişdi- qırmızını. Bahriye Hanımın qırmızısını. Bu qırmızı heyecanlı, deli, eylenceli yeri geldiyinde hüznlü, durğun ve incik bir qırmızıydı. O almalar yere düşerken ayırd ede bilmemişdi Deniz xanımın yanaqlarını. Deniz Xanım gülümsemişti ona. Dünyalar evez idi o gülümsemeye.

Bahriye xanım çox gözel biriydi. Hetta heddinden artıq gözel idi. Doğularken quşların cıvıltısı buludların oynaşıyla doğulmuşdu Deniz Xanım. Doğulduğunda ağlamamıştı gülücükler saçmıştı etrafa. Anası ilk qucağına götürdüyünde dünya dayanmışdı sanki o anda. Ağıllara zerer verecek bir gözellikde bu. 6 aylıq olmuşdu Deniz Xanım. Pare pare baxırdı etrafa. Gözel olduğu qeder ağıllı idi de. Baba demişdi bir anda. Atası deniz zabiti idi. Ona göre atasını çox göre bilmirdi. Ona göre ata hesreti ile çıxmışdı ağızından "ata" sözü. Şen bir uşaqlıq keçirmişdi Deniz Xanım. Möhteşem adlana bilerdi uşaqlığı. Ailenin tek qızı idi ona göre üstüne çox düşülürdü. Çox sıxılırdı amma sevildiyini bilerdi Deniz Xanım. Anasının gücü ile getdiyi Manavdan heyatı deyişmişdi. Toqquşduğu cavana bir anda aşiq olmuşdu. Boylu, poslu, qara gözlü idi. Çox çekdirdi Fikri Beye. Çox naz etdi amma anasının çox naz aşiq usandırar sözüyle açdı könlünün qapılarını sonuna qeder Bahriye. Bax, o zaman Fikri bey bütün ehtişamıyla girdi o açıq qapıdan içeri. Çox da sevdiler bir-birlerini.

22 Sentyabr 1900 de girdiler dünya evine. Xoşbext bextiyar keçirdiler birlikdeliklerini ve geldi en sonunda birlikdeliklerinin en gözel meyvesi. Ehmed qoydular adını bir İyun günü. Yaz dönümüydü o il,yeni 23 İyunduı Ehmedin ad günü. Ehmed doğulduğunda her kes ona heyran qalmışdı. Gülüşü anası baxışı anası gedişi atası endamı atası idi. Uşağa baxanda insanın sevesi deyil yeyesi gelirdi. O yanaqlarını dişleyib qoparmaq gelirdi insanın içinden. Tam o anda Bahriye Hanımın analıq iç motivi ortaya çıxır uşağı seven baş nazir olsa bele çekib edirdi onu qucağından derhal öz qucağına. Möhteşem bir-birlikdelik gelirdi

<< 1 2 [3] 4 5 6 >>