ortaya. İki möhteşem gülücük. Anası anlayırdı oğlunun bir baxışından sıxılıb sıkılmadığını. Sıxıldım deyirse gözbebekleri. Hemen eylendirirdi Deniz Xanım körpesini. İkisi de gülücükler saçırdı etrafa. Bax o ana veqf ola bilmek üçün vererdi bütün insanlara servetini.

Ehmed mektebe başlayacaqdı. İlk mektebe İstanbulda başladı. Orta ikinci sinife gelende Sinop'a daşındılar. Ele heyatının en pis iller başladı bir anda. Acı xeberi sehven eşitdiyinde qazanlarca qaynar su, başından aşağı tökülmüşdü sanki. Duyan qulaqları eşitmez,söyleyen dili söylemez olmuşdu o anda. Bütün dünyası qaralmıştı Ehmedin. Anasıyla keçen her deqiqenin hesabını eder olmuşdu. Çünki anası xeste idi. Hem de amansız bir xestelik. Fikri bey dünyalara sermişdi ayağına amma bir çare tapılmamışdı. Günden güne eriyirdi Deniz Xanım. Emine xanım ve qızı her gece Allaha yalvarırdı ancaq bir faydası yox idi bu semimi yalvarışların. Fikri bey ilk eşitdiyinde özünü yerden yere vurmuşdu amma bir müddet sonra o da gerçeyi qebul edib yoldaşının son seferine xoşbext bir şekilde yola salmaq üçün elinden geleni etmeye başlamışdı. Doktorlar 1 il ömür biçmişlerdi Bahriye Xanıma. Fikri bey ilk başda Ehmede söylememişdi, amma hekimle danışmasını reallaşdırdığı bir günde Ehmed eşitmişdi bu heqiqeti tesadüfen. Duyduğuna duyacağına peşman olmuşdu amma ne fayda gelmişdi lenet o iki söz qulağına. "Xaniminiz ölür Fikri bey" deyişi hekimin hele qulağında çınlıyordu. Lenet etmişdi yaşadığı o güne. Yaxşıca içine qapalı bir hala gelmişdi seher mektebe gedir gecenin bir yarısı mekteb paltarıyla gelir. Eyni paltarlarla günlerle yatırdı. Üzünü gören cennetlikti Ehmedin. En sonunda o da gerçeyi qebul edib atası kimi anasını memnun tutmağa çabalamaya başladı. Bunun en gözel yolunun da anasına müellimlerden gelen tebrik qeydlerinin olduğunu anlamışdı. Buna göre Ehmed derslerine yaxşıca çalışmağa başladı. Heyatdan qopmaq yerine heyatın özü olmağa çalışdı. Ve bunu bacardı da.

Anasının veziyyeti getdikce pisleşirdi. Bayılmaları

<< 1 2 3 [4] 5 6 >>