heftede bir olarken her gün yaşanmağa başlamışdı. Anasından gerçeyi ölümüne 1-2 ay qalana qeder gizlediler amma anası en sonunda gerçeyi anlayıb oğluna vesiyyetini verdi. Doktorlar son tehlilde Bahriye Xanıma 1-2 ay ömür biçmişti ancaq Deniz Xanım keçirdiyi xoşbext günler üçün müqavimet göstererek 4 aya qeder çıxarmışdı bu müddeti. Heqiqeti başa Deniz Xanım oğuluna bu vesiyyeti vermişdi:
"Oğlum men ölürem. Bunu sende çox yaxşı bilirsen. Buna göre men öldüyümde özünü xarici heyatdan qoparıb üreyinin en dayaz künclerine çekilirsen.Bil ki mende gedeceyim yerde ezab çekeceyem. Bunun üçün özünü heyatdan qoparmaq yerine heyatın özü olacaqsan ve adını sonsuza qeder yaşadacaq bir peşe seçib o peşeni haqqıyla edeceksen. Bax, o zaman men gedeceyim yer hara da olsa, Allahın mene biçdiyi ceza ne qeder böyük olsa senin etdiklerinin qüruru ile men o ağrılara vecime almadan güleceyem. "Deyib. Son defe huşunu itirib şirin derin bir yuxuya getmişdi,günlerle yataqdan qalxamamış. Acı inleyişler içinde canını Allaha teslim etmişdi. Her kes severdi etrafında Bahriye Xanımı. Bütün etrafı bu acı xeberle bir araya gelmiş hönkür-hönkür ağlayırdılar. Bu ağlayışları içinde gözündeki yaşla Emine xanım ve qızı milleti teselli etmeye çalışıb xidmet edirdiler. Bu vaxt Fikri bey ve Ehmed ortadan itmişdi Fikri bey evin bodrumuna çekilmiş sessizce gözyaşlarını tökürdü cırıldayan taxtalara. Ehmed ise özüne mekan olaraq seçdiyi mağarasına çekilmiş divarları yumruklayırdı. Allaha üsyan edirdi niye aldın elimden anamı deye. Niye aldın elimden en qiymetli varlığımı deye ancaq bir çaresi yox idi bu üsyanların bir müddet sonra Ehmetdte bunun ferqine varıb atası kimi magram dayaz bir yerine çekilimişti. Tebiet ana bele Bahriye Hanımın ölmesine döze bilmeyib yazda, payızı yaşatmıştı her kese. Bu soyuq içinde bir yağışlı günde Ehmed'i maraqlanıb axtarışa çıxan ehali ateşler içinde yanan uşağı mağarada tapmışdılar. Atası qehr olmuşdu. Yalvarırdı Tanrıya oğlumu da alma menden deye. Tanrı yalvarışlarınıı

<< 1 ... 3 4 [5] 6 >>