eşitdi en sonunda ve Ehmed günler sonra gözünü açdı. Gözünü açdığında ilk dediyi söz "Ana" olmuşdu amma yox idi anası.Yoxdu,ancaq ona verdiyi bir söz var idi özünü hayta qoparmayacak heyatın özü olacaqdı. Elede oldu.
Litseye başlamışdı. Müellimleri çox memnun idi Ehmet'ten. Çox çalışqan, ağıllı ve müveffeqiyyetli bir şagird tehsilini 2 lisey daha deyişdirdikden sonra bitirmişdi. Bir gün ağılına anası geldi. Bir günü bele onsuz geçmezken indi çöl ellerde mezarına hesret qalmışdı anasının. Issız bir qebiristanlıqda, kimsesiz bir yerde bir yığın torpaq, üstünde adının ve yaşının yazılı olduğu bir parça mermerin altında yatırdı anası heç bir şeyden xebersiz. Gomel iller olmuşdu amma her ölüm ildönümünde ayaq uclarında en sevdiyi ağac olan xidmetin kölgesinde yatırdı heç bir şeyden xebersiz. Verdiyi sözü tutmuşdu Ehmed. Heyatdan bir deqiqe olsun bele qopmamıştı. Decle Çayının melodiyasıyla o gülerek getmişdi bir axşam gecesi o biri terefe. Ancaq onlar bir başqa ölü idi o torpaqda. Matem payladığı xeste qelblere. Öksüzlük deyilen ağrıyla vurulmuşdu taa üreyinin en derin yerinden. Mezarına hesretti.Elinde olsa gecesini gündüzünü orda keçirir heyatı boş verib yalnız anasına gedeceyi günü gözleyirdi amma bir sözü var idi ve bu sözü tutmalıydı. Adını sonsuza qeder yaşatmalıydı amma mecburiyyetden girdiyi Baytar Mektebinde deyil İstanbul Universiteti Edebiyyat Fakültesinde Namiq Kamal Hocasıyla yaşatmalıydı adını sonsuza qeder. Bunu bacaracaqdı evvel-axır, bacaracaktı Ehmed.
yeri var bu werinin 0556485025
»Sevgi Dünyası
»Oxu zalına keç