Çox gözel ve ibretli bir hekaye.
Biz zamanlar 2 qardaş vardı. Böyük olan çox böyük var-dövlete sahib idi. Böyük bir imareti ve tarlaları vardı ve kendin ağası idi. Balaca qardaş ise böyük qardaşının yanında qarnını doyurmaq üçün işleyirdı. Qar, qış, isti filan demeden qardaşının işlerini hell etmek üçün seyle çalışırdı. Bir gün her yerin istiden dözülmez hala geldiyi vaxtda bir ağacın kölgesinde yatıb qalmışdı. Çox keçmemiş böyük qardaş gelib onun ayağına tepikle astadan toxunaraq:
- Qalx ayağa artıq. İş vaxtı da yatmaq olar? Boş yere çörek vermezler heç kime.
Balaca qardaşı ne olduğunu anlamadan çaşqın halda etrafa baxdı ve böyük qardaşını başının üstünde gördü.
- “Niye meni oyatdın? Çox gözel bir yuxu görürdüm. Yuxumda böyük bir imaretim, atlarım, heyvanlarım, ucu bucağı görünmeyen tarlalarım, menim üçün çalışan yüzlerle işçim, traktorlarım ve daha saya bilmeyeceyim bir çox var-dövletim vardı. O qeder gözel bir yuxu idi. Kaş ki oyandırmasaydın, bir az da dadını çıxartsaydım.” - deye seslendi böyük qardaşına.
Böyük qardaşı ise dişini ağardaraq dedi:
- Sen bu saydıqlarını ancaq yuxunda görersen, halbuki bax men bütün bu saydıqlarına heqiqeten sahibem.
Balaca qardaş mesum gözlerle böyük qardaşa baxdı ve bu sözler töküldü qurumuş dodaqlarından:
- Bilirsen? Eslinde ikimizde yuxu görürük. Ferq ondadır ki, menim yuxum gözlerimi açdıqda bitecek, senin yuxun ise gözlerini bağlayınca..!
»Ordan-Burdan
»Oxu zalına keç