İller evvel xestexanada çalışarken, ağır xeste bir qız getirdiler. Tek heyat şansı, beş yaşındakı qardaşından tecili qan neqli idi. Kiçik oğlan eyni
xestelikden möcüzevi bir şekilde xilas olmuş ve qanında o xesteliyin
mikroblarını yox eden antikorlar meydana gelmişdi. Hekim veziyyeti beş yaşındakı oğlana izah etdi ve bacısına qan verib vermeyeceyini soruşdu. Kiçik uşaq bir an durdu.Sonra derin bir nefes aldı ve
'Eger xilas olacaqsa, vererem qanımı' dedi.
Qan neqli edilerken, bacısının gözlerinin içine baxır ve gülümseyirdi.
Qızın yanaqlarına yeniden reng gelmeye başlamışdı, amma kiçik uşağın yüzü de
gederek teneffüs edirdi...
Gülümsemesi de yox oldu. Titreyen bir seslehekimden soruşdu :
'Derhalmı öleceyem ?'
Oğlan, hekimi sehv anlamışdı, bacısına bedenindeki
bütün qanı verib, öleceyini düşünürdü.
»Ordan-Burdan
»Oxu zalına keç