Yalnızlığın bu növünü heç yaşamadım men.O ise
bu yalnızlığın dermanının,sen,olduğunu
bilirem.Elimi uzatsam tutacağını,qayğılarla dolu
saatların bir anda yox olacağını
bilirem.Fikirleşdiyin qeder güclü deyilmişem
demek ki!...
Danışmaq isteyirem..."Seni heç
sevmemişdim,sene deyer vermemişdim" demek
isteyirem...Amma çıxmır bu sözler
ağzımdan.Tıxanıb qalır boğazımda.Nece deye
bilerem ki,bunu? Seni,fikirleşmeyin bele mene
heyecan verdiyini nece inkar ede bilerem?..."Sen
heyatımda deyişik bir reng idin.Deyişiklik
axtarırdım,sen,mene yaxınlaşdıqda uzaq qala
bilmedim" demek isteyirem.O ise renglerin
gözelliyini seninle keşf etdim,men.Her renge
senin adını verdim.Heyatımda bir deyişiklik
oldusa,bu seninle geldi.Senden uzaq qalmağı heç
fikirleşmedim ki! Sene yaxın olmanın verdiyi
hezzi başqa hansı duyğu daddıra
bilerdi,mene?..."Diqqet çekici idin,gözel idin.Bu
terefinle diqqetimi celb etdin menim".Sen yox
idin - sözlerin vardı,özün yox idin ruhun
vardı,heyata baxışın vardı.Ve men senin
olmadığın zamanlarda bax bunlarla yaşadım.İndi
"meni sadece cazibedarlığın diqqetimi çekdi
desem" özümü inkar etmiş sayılmaram?...
"Kilometrleri senin üçün qet etmedim.Sadece ele
zenn etmeyini isdedim.Bir oyun idi bu" demek
isteyirem.Amma özümü aldadıram...Çünki men o
yolları içimdeki o terif edilmez heyecanla aşdım.
Seni gördüyümde yaşadığım titreyişi gizlede
bilmek üçün,ne edeceyimi bilmedim....Esline
baxarsan "men sevgiye filan da çox inanmıram"
demek isteyirem.Sevginin gücünün heyatdaki
başqa heç bir şeyden daha qüvvetli ola
bilmeyeceyine inanarken...Doğruları üreyimin
sesiyle taparken...İnsanı insan edenn en vacib
şeyin "sevgi" olduğunu fikirleşerken...Sevgiye
inanmıram demek,men heç yaşamadım demekle
eyni menalıdı...
Heyat hemişe seçimler buraxar,insana.Amma her
zaman en doğrusunu seçmek mümkün deyil.Vacib
olan yaşanan yalnışda olsa,bundan sabaha dair
bir ders çıxara bilmekdir...