Seni seviyorum,
çünkü her sabah kalktığımda bir günü daha seninle geçirecek olmanın
mutluluğunu yaşatıyorsun bana. Ben güne seninle başlıyorum ve her gün hayatı
yeniden keşfediyorum.

Seni seviyorum,
çünkü gökkuşağının her tonunu gölgede bırakan en parlak renksin sen. Herşey
senin rengini taşıyor ve benim için ancak o zaman anlamlı oluyor.

Seni seviyorum,
çünkü soğuk günlerde içimi ısıtan meltemsin. Sıcak günlerde ise ferahlık
veren kuzey rüzgarı. İliklerime işleyerek esiyorsun.

Seni seviyorum,
çünkü herşeyde sen varsın. Nasıl olmayacaksın ki? Sanki sen doğduğumdan beri
içimdeydin. Yüreğimin en derin köşesindeydin. Sanki ortaya çıkmak için beni
bekliyordun. Ve ben orada olduğunu fark edince hakettiğin yere çıkardım
seni.

Seni seviyorum,

çünkü hep benimlesin. Seni görmem için yüzüme bakmam gerekmiyor. Gözümü
kapatsam ordasın. Gördüğüm her yüz aslında sensin.

Seni seviyorum,
çünkü gözlerinin içindeki binlerce yıldız, gecenin karanlığını delip
geçiyor. Sen bana bakarken ben kendimi yıldızlara bakıyor gibi hissediyorum.
O yıldızların parlaklığında kaybediyorum kendimi. Gözlerim kamaşıyor ama
şikayetçi değilim aydınlığından. Güneş doğmasa, yıldızlar kaybolmasa
diyorum, ama biliyorum ki güneşim de sen olacaksın gecenin sonunda. Bu kez
daha parlak, daha aydınlık çıkacaksın karşıma.

Seni seviyorum,
çünkü saçların ellerimin arasında kayıp giderken , dünyadaki cenneti bulmuş
gibi hissediyorum kendimi. Cennetin sahibi sensin ve biliyorum ki sadece
izin verdiklerin girebilir o cennete. Ben o cennette kalmaya kararlıyım.


Seni seviyorum,
çünkü her gülümseyişin içime yeniden yaşama sevinci dolduruyor. Her
gülümseyişin, karamsarlığı yıkıyor, umutsuzluğu parçalıyor. Bir çiçek
bahçesine çeviriyor çorak dünyayı.

Çiçek dedim ya, bir çiçek adı verseydim sana papatya olurdun. Açışıyla
dünyaya, insanlara baharın geldiğini müjdeleyen papatya. İddiasız ama güzel.
Güzel ama kibirsiz.

Seni

[1] 2 >>