Internetde tanışlıq hekayesi... Çox maraqli bir hekayedi...

6-cı gün. Tenhalıq.
Qız: Salam. Ne olub axı sene? Heç olmasa arada girende cavab yazda. Rüfet sen yaxşısan? Heç olmasa yaz ki yaxşıyam. Narahat oluram axı.. Ufff... Neise. Getdim sağol.

7-ci gün. Üsyan.
Qız: Salam birce deme ki yoxsan burda... Ey men darıxıram axı... Aydındır sende bele etdin... Sen de meni terk etdin hamı kimi. Men ise sene inanmışdım. Özümden çox inanmışdım. Sen meni aldatmayacağına söz vermişdin, inandırmışdın meni bu neçe günde özüne. Sende bu cemiyyet tek eclaf çıxdın. Eclaf... Neise daha seni narahat etmeyecem. Bu günden sonra daha heç kimi narahat etmeyecem. Ne de kimse meni. Men daha bezmişem. ELVİDA...

Gece saat 04:50... 9 mertebeli binanın damı güclü külek. Dizlerini qucaqlayıb damın en kenarında oturmuş Efsane... Göz yaşlarında boğulan yam-yaşıl firuze tek gözler. Efsane indi kimsesiz uçurumun kenarındadır ki indi birce addım ve o artıq bu heyatla vidalaşa biler. Sonsuz derecede nifret beslediyi bu heyat. İnsanları, dövletleri, hökumetleri, tebietleri vehşi insanlar hem de çox vehşi. Onunsa düşüncelerinde indi en son Rüfetin nifreti dolaşır. Efsane ayağa durdu, addım atmaq isteyirdi. Amma birden binanın damında göyerçinleri yemleyen oğlanı gördü... Sanki oğlan Efsanenini ölümden xilas etmek üçün bile bile orda idi...

O da nedense ağlayırdı. Efsane ömrü boyu bir oğlanın bele ağladığını görmemişdi. O özünü öldürmek isteyirdi. Amma Efsaneye maraq ve insanlıq hissi güc geldi. O oğlana yaxınlaşdı.
Qız: Ey niye ağlayırsan?
Oğlan: Menim dostum ölüb…
Qız: Bes nece olub? Ne olub ona?
Oğlan: O intihar eledi 3 gün evvel. Özünü bax burdan men dayandığım yerden atdı. Men ise ona kömek ede bilmedim. İstedim çox istedim qoymayım bunu elemeye. Amma çata bilmedim. O quş tek sanki qanad vurub uçmaq isteyirdi.
Qız: Bes axı niye? Niye intihar?
Elinanın teeccübden gözleri irilemişdi... O dehşet içinde idi.
Oğlan: O bir qızı sevirdi. O qız da bu binadan idi. 4cü

[1] 2 >>