Günlerin biri tövlede özümü qeyri adi hiss etdim. Peyinin iyinden üreyim bulandì, bawìm gicellendi. Xörek biwirdiyim zaman qoyun etinin iyi de mene pis tesir edirdi. Bütün bunlardan eseblewir, daha cox yatmaq isteyirdim. Feyyaz her defe evlerinden cìxdìqda eks istiqamete baxìr, mene iware etmirdi. Xeyli vaxt kecmiwdi, sonuncu defe ne vaxt aybawì gördüyümü unutduqumdan növbeti defekinin ne zaman olacaqìnì bilmirdim. Anamìn bacìm Nuradan toydan sonra aybawì gördüyünü soruwduqunu xatìrladìm. Nura aybawì gördüyünü dedikde anam deyerdi. Demeli hele alìnmayìb, ya da Sen aybawì görmemisen, bu eladìr, demeli hamile olacaqsan. Men ise helede aybawì göreceyime ümüd edirdim. Her gün özümü bir nece defe yoxlayìrdìm. Bir deyiwiklik görmedikde qorxudan canìma velvele düwürdü. Sanki kimse boqazìmdan tutub meni boqacaqdì. Evvellerdeki kimi iwlemeye hevesim yox idi, hey yatmaq isteyirdim. Öz-özümden soruwurdum göresen bu qeder deyiwmeyime sebeb bakireliyi itirmeyimdir? Düwdüyüm veziyyet barede bütün gün, xüsusilede axwamlar bacìlarìmla yatdìqìm zaman fikirlewirdim. Eger hamile olsaydìm, atam meni qoyun derisi ile boqacaqdì. Her seher saq qaldìqìma sevinirdim. Tez tez bawìmìn gicellenmesi yanaqlarìmìn qìzarmasì anamda mene qarwì wübhe doqurmuwdu. Her gün menden ne baw verdiyini ve xestelenib xestelenmediyimi soruwurdu. Bele suallardan qacmaq ücün her zaman az göze görünmeye calìwìr, özümü ele aparìrdìm ki, sanki her wey öz qaydasìnda idi. Amma günü-günden gizlenmek cetinlewirdi. Feyyaz ise hele de görünmürdü. Her seher mawìnìna minib tez gözden itirdi. Yay fesili idi. Artìq her gün eyvana cìxìb onu gözleye bilmezdim. Hercend onu görüb toy barede söhbet etmek menim ücün son derece zeruri idi. Günlerin biri anam teccüble mene baxìb soruwdu. Bu nedir? De görüm ne etmisen? Özümü itirmeden dedim. Bu henanìn lekesidir, elimi silende bilmeden burnuma da deyib. Lakin bu cox davam ede bilmezdi. Men hamile idim, Feyyazì ise artìq bir ay idiki görmürdüm.