3 Fevral...O qaranlıq gecede.. Men sen`sizliyime ağladım..Buludlarda derdime ağladı..
Ağlayaraq yere serilen her yağış damlası sevgimize şahid idi..O, yağış - gedişinede şahid oldu..
Uğrunda ağlamağa doymadığım, sen `sizliyi mene getiren yağışlı gecede - mehv oldum..Eridim, tükendim..
Unudulmur, izin qalıb qelbimde.. Adın bele keçende gülümsediyim... O, yağışlı gecede yox oldun `Sevgili` m.. Meni Sen`siz qoydun..Yağış ayırdı sen`i menden..Yağış gizletmir göz yaşlarımı..Getdiyin yoldan izlerinide sile bilmir..
Yağış göz yaşlarıma qoşuldu..Menle birge ağladı…
3 Fevral... O lenete gelmiş gece aldı Sen` i menden...
O gece meleklerle bezenmiş nur elenirdi göylerden..
Buludlarda ağlayırdı seher tezden...Olacaqları bilirmiş kimi önceden.. Kelimeler yetmir indi.... Çünki `O` meleklerle birge getdi..
Dünya dönür..İnsanlar... Xoşbextdirler... Mene ise bir şey qalıb ... `Ağla ve bax kenardan`...
Xeyallar reallaşır... Bütün arzular yerine yetecek... Birce `SEN` tamamlanmır ömrümde..Dolmur yerin...Doldurulmur..
Mense bu cılız bedenle bütün kederlere, en esası Sen`sizliye tab getirmeye çalışıram Sevgili.. Gecelerim qara indi.. Nefeslerim cansız indi..
Eziz `Sevgili` yerlere-göylere bir bax.. Onlarda ağlayır matem quraraq...
Yağış - ayrılıq getirer..Yağış - göz yaşını gizler, ayrılıqdan axan..
Men sen `siz tenhalaşıram.. Men sen `siz ressam oluram.. Men sen`siz yazıram, yaradıram..
Men sen`siz şair oluram.. Gözlerine baxıb canlandıra bilmediyim hissleri boş seyfelere tökürem..
Heç bir anlamı yoxdu sevgili.. Sen görmürsen etdiyim gözellikleri..Yazdığım şirin kelmeleri oxumursan..Göz yaşlarımı silmirsen, ömrümden...Resmlere baxıb gülümsemirsen..Ne menası var `Sevgili`?..
Bezen soruşuram öz-özüme - `Niye Heyat? Niye bu qeder acı dad?` - deye..