Bu gece yuxuma girmişdin.Gülüşün,mene baxışın ne vaxtsa sene qarşı qurduğum arzularımın eksi kimi canlanırdı röyamda.O an bunun reallıq olduğun ve sene yeniden qovuşduğumu sandım.Çox xoşbext idim.Bir an keçmişimizi unudub gelecek haqda düşünürdüm.Lap dünyanın en xoşbexti idim onda.Ne yazıq ki, bu yuxu idi.Röyamdan ayıldıqda artıq acı bir reallıqla qarşı-qarşıyaydım.İçim göyneyir,acı isteyim meni qovururdu.Senin miras qoyub getdiyin xaraba,viran qalmış heyatım meni acı heqiqetle üz-üze qoydu.Axı seni ki,unutmuşdum,herden yadıma düşürdün.Axı niye sonda sen gözümde leyaqetsiz,melek libası geymiş bir iblis olmalıydın...?
Yadıma gelir,seni ilk defe görende uzun saçların,gözelliyin meni özüne bağladı bir anlıq.O vaxt 4 il bundan evvel, Aprel ayı idi.Seni görcek içimden bir sevgi qığılcımı keçdi.Hele de unuda bilmirem o günü.Bezen heyfislenirem o güne ki,sen qarşıma çıxdın.Ne bileydim bir gün geler senle nifretle ayrılaram...
Yadına gelir,sene demişdim,keçmişimde senin qeder bağlandığım,seni sevdiyim qeder bir kimsem olmayıb.Heç indi de yoxdu...Artıq heyatımda başqası var,Amma qelbimde,yuxularımda,gizli arzumda tek sen varsan.Ne teessüf ki, meni seve bilmedin.Qarşılıqsız sevginin sonu yoxdur deyerler.Bu bele de oldu.Ne qeder çalışdım,mübarize apardım senin sevgini qazanmaqdan ötrü.Bunu bir tek men ve Tanrım bilir.Bezen zamanı geri qaytarıb seni dünenimden çağırmaq,axtarmaq isteyirem.Sonsuz üfüqlere qışqırıb,seni çağırıram.Amma bunu sen duyamazsan.Belke de heç xatirem de qalmayıb düşüncelerinde.
Sene aid heç bir eşya da qalmayıb yadigar.Yadigar qalan acı xatiren ve yaddaşımdan silinmeyen xeyalındır.Şair demişken: Xeyalın ele bil quzey qarıdı,toxunsam qorxuram elim erider.Bu sensizliyi,hesreti özümle qebr evine kimi daşıyacam deyesen.Zaman hem en güclü reqib,hem de en yaxın dostumdur.Sen de menim zamanımsan.
Sonda bir etiraf edim:Seni hele de sevirem...
Bu menim sene qarşı olan acı isteyimin köküdür ki,cücerdir senli hesretimi...
Ne yazıq bu hesret ümid behresi vermir.