demeliyem (Menim sevgimin qarşısında dayanan ilahe.)
Cavabi oğlan verdi yerine...
---Buyur... Nese istemişdin?
---Artıq menim zamanım çatdı getmeliyem.(Getmeliyem... BAcarmıram. BAcarmıram artıq her gün sene baxaraq üreyimde yandırmağa bu sevgiini... Bacarmıram)
---Niye?(Ne danışırsan... Getme... Terk etme meni...Sensiz döze bilmerem bu heyatın qeddarlığına.. Getme üreyimin yegane sahibi. Yazığın gelsin mene)
---Artıq şeherden xeber geldi... Valideynlerim yeni menzile yerleşibler... Her şey qaydasındadı dediler ve çağırdılar meni geriye... (Bacarmıram sevgili... Bacarmıram...İndi de sene baxıb,her şeyi gizletmeyi bacara bilmirem... Sarılmaq isteyirem sene, qucaqlamaq isteyirem seni.. Amma olmaz... Ezab çekirem buna göre... Getmeliyem anla meni..)
Titrek bir sesle oğlan:
---He....Yaxşı onda...(Getme ne olar...Tek buraxma meni...Yalvarıram...)
---Ne vaxt gedirsen:-deye soruşdu oğlanın qadını.
---Bu axşam maşın gelecek...(Bacarmıram...Sizin kimi bir ilahenin üzüne gülüb sevgisini elinden almağı...Günahkaram men...Günahkaaaaaar.)
---Heee,-gülerek dedi qadın...Gel görüşek onda...
Dedi ve qucaqladı qızcığazı qadın...Sonra ise yüngülce iteledi qızı oğlana teref...
---Sende görüş belke görmedik onu yene...
Donub qalmışdı yerinde oğlan... Yavaş-yavaş yaxınlaşdı qıza... Çiyinlerinden tutdu onun,ürkdü bu zaman qızcığaz..Qeher boğurdu ikisini de... Çekdi özüne teref... Qucaqladı elinden sürüşüb geden o meleyi... Sıxdı möhkem-möhkem... Ağlayırdı ikisi de...Üzlerinde ümidsiz tebessümle...Buraxmaq istemirdi onu.. İnanmaq istemirdi eşitdiklerine... Yavaş-yavaş buraxmağa başladı qızı... Oğlanla qadın uzaqlaşanda qız ovucunda berk nese bir cisim hiss eledi... Açdı elini, melek medalyonlu bir boyunbağı gördü elinde qızcığaz... Çevrildi ve asta-asta getmeye başladı burda qaldığı evciye... Otağın qapısı açdı girdi içeri... Bu an... ELe bu an... Tab getirmedi esebleri diz çökdü qışqıra-qışqıra, hönkürtü ile ağlamağa başladı.... Elacsız idi...Yazıq idi...
Heç kimle

<< 1 [2] 3 4 >>