Her gece olduğundan bir az daha möhtacam düşün... Küskünem...amma sene deyil;

Seni inciden bu axmaqlığıma...

Ne olursa olsun! Zamanım da mekanım da deyişmir.

Hemişe eyni yere aparır bütün yollar...

Sene!...

Hele de Seni SEVİREM...

Özüm seçdim sevdanı tek başıma yaşamağı.

Tekliyimin mesuliyyetini daşıyacaq qeder de ürekli olduğumu düşünür ve söyleyerdim her kese qürurla.

Geceler ağrı olardı içime amma üreyimde yaşatdığım sevdamı düşündükce içime yayılan istilik yox ederdi bütün ağrıları...

Uzun zamandır beleyem... en yaxın dostum hesret,xatırlamıram. Sanki zaman dayandı.

Beli darıxıram ve darıxmağı da sevirem.

Çünki hesretin içinde xoşbextliyim,ümidlerim var.

Gedenlerin ardından kederlenmemeyi öyrendiyim çox uzun zaman oldu amma sen tam ferqli idin.

Kimseni senin qeder sevmemişdim ki.Seni birine izah etmeye çalışsam da sözler çatmır,sözler acizleşir...

Hele de Seni SEVİREM...



Güle bilmirem artıq.. En yaxşı ede bildiyim şeyi itirdim.. Eslinde evvel seni ve senle birlikde her şeyimi itirdim.

Yanımda yoxsan. Bilirem heç sahib ola bilmedim sene. Olmaqda istemedim eslinde çünki hemişe yanımda olacaqdın...

Ya da men ele sandım...

Dinlediyim her mahnıda,her yağışda islanarken, dalğaların qayalara çarpışında sen yeniden gedirsen menden.

Men bu ayrılışların ağrısını yaşayarken bir gün gede bileceklerini düşünerek,kimsenin gelmesine icaze vermirem...

Hele de Seni SEVİREM...

Sene ilk setirlerimi yazdığımda yene şam işığı vardı otağımda. Soyuq ağ bir

defterin her şeyi xeyala çeviren sehifelerinde ilk defe seni yaşamışdım.

İndi uzun yağışların ardından yene şam işığıyla dolu otağımda yene ve hele sene yazıram.

Çünki men her xeyalın yox oluşunda sonra hele de sene dönürem.

Ortasından qoparıldğı üçün heç bir zaman sonu gelmeyecek günlerimize dönüb

hele seni axtarıram. Çünki seni hele de SEVİREM....