Bize sevmesini öyretmediler sevgilim. Bize hemişe sevgini saxlamasını öyretdiler. Hemişe gözletmeyi.. Hemişe texire salmağı… Buna göre biz kiminle birlikdeyikse bir başqasını amma hemişe uzaqda olan üçün darıxdıq heç dayanmadı doyumsuzluğumuz biz hemişe uzaqdakını sevdik sevgilim yanımızdakini deyil otağımızın divarının arxasındakını deyil bir şey paylaşdığımızı deyil uzaqlardakını çata bilmediyimiz qeder uzaqlardakını sevdik. Yanımızdakıları qırıb keçirdik incidib üzdük de hemişe çata bilmediklerimize saxladıq söyleye bilmediyimiz o gözel sözleri…
Darıxdığımız sevgiden deli kimi qorxduq biz sevgilim. Sevmek bize göre heç vaxt qoyduğumuz serhedlerden çıxmamaq idi. Bu serhedde sevmek hemişe bizim üçün manee oldumu? Bu qorxu üzünden hemişe qarşımızdakı insanların sevgisini eskik tapdıq ,kiçik hesab etdik onların sevgisini yeni heyecanlar axtarma isteyi vardı. Bir adamda asılı qalmaq ne qeder sade deyirdik. Gözümüz hemişe uçan quşlarda idi. Yüksek dağların tepesinden baxırdıq insanlara biz. Problem bizde idi sevgilim. Sevgiye inancsız olan bizdik.Bir insan bizi sevmeye başladığında meğlub olduğunda sevgimize, ondan uzaqlaşar nece de iyrenerdik sevgilerinden biz. Amma bizden bir az uzaqlaşanda onları yana yandırıla nece de axtarardıq. Çünki biz sevilmeye alışmışdıq xatırla nece de ehtiyac duyardıq seslerine qoxularına. İtmişdik payladığımız sevgilerde. Kim bizi sevirdi biz kimi sevirdik. Serhedler eriyer qarışardı her şey. Yetim sahibsiz bir sevgimiz vardı amma onu kime vereceyimizi bilmedik. İnanardılar bize inanardılar o yetim sahibsiz başıboş sevgimize. Çünki etrafımızdakı her kes o qeder hesret idi ki sevgiye.Çünkü onlar da bizim kimi serhedler içinde böyümüşler idi. Açıla bilmirlerdi özlerini tanıya bilmeden çıxa bilmezdiler serhedden icazesiz çıxış yox idi bize,sevgiye keçid yox idi. Neçe zamandır özümüzü aldatdıq sevgilim. Kimi sevenler mahnılarda yaşadar sevdiyini ,kimi köhne pulqabısındakı köhne nefes bir şekilde,kimi ise xeyallarla bezediyi mehdud dünyasında

[1] 2 >>