izah edecek çox şeyleri yoxdur. Çox olan yalnız çekdikleri ağrılardır mehdud dünyalarında. Bunu bilirler sevgilim amma qıra bilmezler zencirleri.
Sevgi, sevme, sevilmek, zamanı bir-birimize hesr etmek üçün darıxmışken eyni zamanda ikiüzlülük de yaranmışdı aramızda. Özümden bilirem gözümüzde heyatımızın zerre qeder ehemiyyeti yox idi. Lazım olduğunda heyatımızı heçe sayacaq qeder qehreman amma bir o qeder de yalançı ve riyakardıq sevgilim.
Partlayıcı bir madde kimi daşıyardıq sevgileri. Oxuduğumuz yoxsulluq romanların da gözyaşlarıyla seyr etdiyimiz filmlerde izah edilen qehremanların heyatlarından daha berbad idi heyatımız eslinde. Amma özümüze duymadığımız şefqeti onlara duyardıq.Bir-birimize ne qeder kederlendiyimizi göstere bilmediyimizden bir-birimizin derdine kifayet qeder eyile bilmediyimiz üçün bu filmlerdeki qehremanların heyatlarına ağlayardıq doyana kimi.
Eslinde bir-birimizi çox sevmek isteyirdik amma nedense çox utanırdıq bundan ve hemişe texire salırdıq. Gederken küçede qaranlıqlar yoldaşlıq ederdi tekliyimize. Küçenin sonunda o semanın yalançılığı bizi de vurardı iten o sahibsiz eşqleride…
Bilirsenmi bu güne qeder hemişe sevirmişem kimi etdim men. Eslinde onları tanımırdım men amma yene de ehtiyacım vardı sevgilerine .Bağışlasınlar meni ve unutmasınlar onlar adına onlardan daha çox acı çekdim men…
Bir tek seni tanıyıram eslinde men. Bir tek seni…
Dinleyirem danış. Demek sonsuza qeder qaçırmış insan özünden…

<< 1 [2]