Üreyim ona qarşı nifret dolu idi. Belke de onu özüme yaraşdırmırdım. Aramızda mesafeler var idi sanki. Amma yene de onunla danışmaq mene xoş gelirdi. İçimde terif olunmaz bir duyğu varıydı. Sevgi ve nifret arası duyğular içindeydim. Bu bir müddet bele davam etdi. Ve o an gelmişdi. O teklif anı...
Ne deyeceyemi ne edeceyemi bilmirdim. Deli kimiydim. İçimde hele az da olsa nifret gizli idi sanki. Zennimce ciddi olaraq onu özüme yaraşdırmırdım. Amma yene de qız dostu olmaq istediyimi dedim. Ve o ilk görüş reallaşdı. Budur o gün onu heqiqeten sevdiyimi anlamışdım. Üreyim yerinden uçacaq kimi idi. Ve o keçirdiyim zamanlar onun yanında su kimi keçdi. Eve geldim onsuz zaman keçmirdi sanki. Onsuz ede bilmirdim. Görüşme günlerini gözleyirdim. Bele 2 ay davam etdi. Ve o gün geldi. Meni aldatdığını öyrendim. Ve o an her şey bitdi. İçimde olan sevgini nifret örtmüşdü. İlk günki nifretimin eynisini yaşayırdım. Amma yene de onu unutmağa gücüm yox idi. Onsuz da unutmaq üçün sevmemişdim ki. Ona çox bağlanmışdım. Onsuz ola bileceyem bir şey yox idi. Amma ede bileceyim bir şey yox idi. Çünki o artıq başqasının idi.
Ve bir gün sevgilisinden ayrıldığını ve peşman olduğunu eşitdim. Geri dönmek üçün çalışdı. Amma geri dönmeye cesaretim yox idi. Qürurumdan keçe bilmezdim. ede bilmezdim. Günlerle heftelerce düşündüm. Onsuz ola bilmeyeceyemi anladım ve onun teklifini yeniden qebul etmeye qerar verdim. Bir seher köçdüm. İçimde terif olunmaz bir duyğu vardı. Çünki onunla tekrar başlayacaqdım. Her zamanki kimi mektebe getdim. Qapıda dostlarımla qarşılaşdım. Onlara tekrar başlayacağamı söyledim. Amma onlar heç sevinmemişdi. Ne olduğunu soruşdum. Cavab vermediler."Ne oldu deyinde bilim" dedim. "Onu itirdik" dediler. "Zarafat edirsen?" dedim. Amma doğru olduğunu dediler. "Yaxşı nece oldu" deye soruşdum. "Özünü asdı" dediler. Derhal özünü asdığı yere getdim. Orada bir mektub ve menim o güne qeder ona aldıqım hediyyeler var idi. Mektubu açdım. Bele yazırdı.
"Seni çox sevdim ve seninde meni

[1] 2 >>