O gün yadımdadır ikimiz de susurduq...
O sessizlikde çox söz var idi.Amma ne sen ne de men ikimiz de bir kelme deye bilmirdik.Üreyinde saxladığın o sevgin meni teeccüblendirmemişdi. En azından hiss etdirirdin. En derin sevgilerde bele bu ayrılıq deyilen derin menalı 7herfden ibaret söz işlenir.
Fikirleşirem seni saxlaya bilerdim. Niye etmedim?...
Sebebi bir terefli sevgin idi.Özümü senin yerine qoyurdum herden anlayırdım herden de yox.Ne qeder de desem anlayıram seni,sen mene anlamırsan deyirdin men yene de israrla anlayıram deyirdim amma heqiqet bu idi anlamırdım...
Özümle çox yalnız qalıram öz-özlüyumde çox şeyleri müzakire edirem amma cavabsız suallarım olduğu kimi qalır...
Seninle danışdıqlarım yadımdadır her biri nöqte vergülüne qeder.
Bes senin?
Bilirem sen de unutmamisan herden mene deyirdin ki yadındadır mene bu sözü demisen men o xırdalığı xatırlamırdım indi fikirleşirem ve indi başa düşürem ki sen her dediyimi üreyine beynine yazmısan...
Men ise sene istediyin cavabı vermedim.Belke de ikimiz üçün de en doğrusu bu idi.Sen öz yolundasan men de öz yolumda bir-birimizde olan izlerimiz ile...
Seni meni sevdiyin kimi sevmesem bele unutmayacam...

~A_N_T_i_K__V_A_R~ [OFF] (26.07.2012 / 13:39)