"Sevgide qürur olmaz" deyirler, ne qederi doğrudur bilmirem, amma mence münasibet bitmelidirse, bitmelidir, çünki sevgide sedaqet bitibse, sevgi menasını itirmişdir.
İlk defe köçende qoyub gele bilmediyim şeherle menim aramda sanki göbek bağı var idi hele, uşaq kimi ona ehtiyac duyurdum.
Neyse, ayrılmışdıq artıq. Yeni bir sehife açmalırdım, bu lazım idi. Yeni evimize geldik. Bir qızla rastlaşmışdım.
Evvel heç etmediyim bir şey hiss etdim özümde. Bu ne idi? Acı idimi, ağrı idimi bu?
Amma ele bir şey ki, gözlerim qamaşır, içim titreyir, yerimdenterpene bilmirdim.
Sanki qarşımdakı de menimle eyni şeyleri hiss edirdi. Ele bir-birimize derin ve semimi baxırdıq ki. Sanki illerdir bir-birimizi tanıyırdıq.
Hesretle baxırdıq bir-birimize. Men cesaretimi toplayıb, derhal uzaqlaşdım ordan. Arxama bele baxmadan!
Alış-verişe çıxdığım o gün qarşımdaydı yene. ''Salam menim adım Suzan'' - dedi. Men de''Menim adım Cem, memnun oldum'' - dedim.
Alış-veriş bitmişdi. Evlerimize doğru yol alırdıq, danışa-danışa. Evlerimiz yaxın idi.
Bir gece eyvana onu düşünerek çıxmışdım, gec saatlarda. Baxırdı etrafa.
Onu qarşımda görende, artıq son dileyi olmuş amansız xesteler kimi ölmek isteyirdim. Çox amma çox heyecanlanmışdım.
El yelledi mene. Men yalnız ona baxırdım. Derin derin düşünürdüm. Qız bir şeyler hiss etdi ki, birden şirin bir tebessümle terk etdi olduğu yeri. Göresen, göresen deye düşündüm öz-özüme. Yata bilmedim o gün. Seher her şeyi danışacaqdım.
Sabah yene onu qarşımda görende, yanına gelen bir adam gördüm. Çox semimiydiler, yıxılmışdım, beynimden vuruldum sanki.
Heyatımda bele bir ağrı hiss etmemiştim. "Lenet olsun!" - deye qışqırdım içimden. Qıza salam bele vermeden getdim ordan.
Eve qapanmışdım, artıq balkonlara çıxmırdı. Onun çıxacağını bile-bile .. "Seherler onu görende salam bele vermirdi aradan 1 hefte keçmişdı.
Qızı daha göre bilmirdi onsuz da." Yanımızdakı cenaze meni mehv edir, feryadlar meni öldürürdü. Amma beli onun evinden gelirdi bu sesler.

[1] 2 >>