Uzun zamandır, men de maraqlanıb getmedim heç.
Amma qızı da uzun müddet göre bilmeyende, göresen deyirdim özüme, ne olar o olmasın ne olar, o olmasın deye qışqırırdım.
Çıxdım evden, onlara doğru getdim. "Ölen kimdir?'' - dedim, ''Suzan ''deye cavab verdiler. Bunu menim zeif bedenim götürmedi, üreyim getdi ele orada. Ayılanda evdeydim, ailem qarşımdaydı. Ağlayırdım, hönkür-hönkür.
Ne olduğunu anlamayan ailem, maraqlı maraqlı baxırdılar. Unutmaq çetin olacaqdı, sevdiyimi demeden getmişdi.
Öyrendim sonradan, o gün yanına gelen adam kişi qardaşıymış. Ailesi de qızın bir böyük qardaşının yanında bu qeder xoşbext olduğunu, bir de heç tanımadıqları bir adam terefinden xoşbext olduqlarını söyleyirdiler.
Beli, o ikinci adam, o ikinci vicdansız adam men idim. Sevginin o qorxunc qadağanlarını tapdalayan ve heç dinlemeden, heç öyrenmeden qızı taleyine mehkum eden ve o qeder ömrü qaldığı halda bir tebessümü üzünden eskik eden adam, o vicdansız adam men idim.
Men etdim bu sehvi, siz etmeyin, sevginin o unudulmaz qadağanını tapdalamayın dostlar, sevgide qürur olmaz.

<< 1 [2]