isteyirem».
Atası gülümsedi ve gedib mürebbe bankasını getirdi. «Al, götür. Bu sene hediyyemdir», - dedi.
Camal özünü itirmiş halda atasına baxdı.
«Götür! Götür!», - deye atası israr eledi - «Bu da qaşıq. İnşallah, bu mürebbe sene Allahı xatırlamağı öyreder».
Camal bankanı götürdü. Atası sözünün davamında dedi: «Götür, bü mürebbe indi senindir. Onu üreyin isteyen qeder yeye bilersen, ancaq birce şertle: onu ancaq ele yerde ye ki, seni heç kes göre bilmesin. Ne qeder isteyirsen, o qeder ye, bir tek yediyin vaxt seni gören olmasın».
Camal evvelce mürebbeye, sonra da atasına baxdı. Sözünün tamamında atası elave eledi - «Get, get, ammae ele yerde ye ki, seni orada gören olmasın», - dedi.
Camal qonaq otağına getdi. Anası divanda eyleşib toxuyurdu. «Bura münasib yer deyil. Anam meni mürebbe yeyen yerde görecek», - düşünüb otaqdan çıxdı.
Camal öz otağına yollandı. Bankanın ağzını açan kimi, Mehemmed otağa daxil oldu. «Yene alınmır. Burada da Mehemmed meni görecek», - düşünerek, Fatimenin otağına getdi.
Amma bacısı otaqda eyleşib, ders oxuyurdu. Qardaşının geldiyini görüb: «Camal, yaxşı gelmisen. Seni bir deqiqeye olar?», - deye qardaşını hayladı.
- Sen bilirsen, erebce «sebr» nece deyilir?
- Elbette, bilirem. Sebr erebce - «sabr» kimi seslenir. Atanın bize ezberletdiyi Quran ayesini yadına sal: «Allah sebr edenleri sevir». «Sabr» ve «saabiriin» eyniköklü sözlerdir.
- Çox sağ ol,qaqaş!
- Buyur,bacı.
- Camal,evi niye mürebbe bankası ile gezib-dolanırsan?
Camal cavabında bacısına bildirdi ki, mürebbeni ata verib, bir şertle ki, onu heç kes olmayan yerde yesin.
Fatime menalı suretde gülümseyerek, yalnızca: «Sene uğurlar, Camal!» - söyledi.
Bacısının mürebbeni sevdiyi halda onunla bölüşmeyini istememesi Camalda teeccüb doğurdu.
«Bax ha!», - deye Camal fikren dillendi - «Yeni ele bir yer tapmaq bele çetin işdir?»
Camal atasının otağına yöneldi. Ancaq burada da atasını tefsir (Quranın mena şerhleri) oxuyan yerde gördü. Onu narahat etmesin deye, qapını astaca

<< 1 2 3 [4] 5 6 >>