Men anamı ve atamı çoox sevirem... Her uşaq sever anasını,atasını. Amma men hamıdan çox sevirem. Çünki biz imkansız aileyik. Men sizler kimi deyilem. Yox,meni pis başa düşmeyin. Biz hamımız insanıq. Hamımızın problemleri,çetinlikleri olur...Amma men heyata göz açdığım andan beri tek problemim var. Özde çox çirkli problemdir: PUL...Ne qeder balaca olsamda gördüm onun bütün çetinliklerini...Yadıma gelir, bir defe evde çox az miqdarda yemek qalmışdı. Atam da,anam da işsz idi. Demek olar ki,borc pul hesabına dolanırdıq. Men mektebden eve geldim, ayaqqabılarım cırılmışdı. Ve çox ac idim. Anamın atama dediklerini eşitdim. O evde erzaq qalmadığını deyirdi. O an içeri girdim. Anam otur qızım sene yemek verim dedi...Men ise... Yox ana acmamşam hele,derslerimi hazırlayım sonra yeyerem...Halbuki çox acmışdım. Terslikden mektebdeki uşaqlar ayaqqabım cırılıb deye mene lağ edirdiler. Çox pis olmuşdum...Onlar her defe yeni paltarlar geyinirdi. Yox,paxııllıq elemirdim. Sadece men de isteyirdim... Axı menim onlardan ferqim ne idi? Atam ve anamdan nese istemeye xecalet çekirdim. Bes menim günahım ne idi? Balaca bacım var idi. Hele birinci sinife gedirdi. Yadıma gelir bir defe mektebden eve gelirdi o şirinquş istedi... Ele pis oldum ki,cibimde birce qepik pulum yox idi... O an üreyimde dedim ALLAHım ne olar mene gösterdiyin yoxluğu gösterme ona... Men onun böyük bacısı idim amma en kiçik şirinquş istediyini de yerine yetire bilmemişdim. Seheri gün özümün çox sevdiyi bir oyuncağını 20 qepiye göre dostumla deyişdim. Ve bacıma şirinquş almışdım. Onun gözündeki sevinc her şeye deyerdi. Ve sabah ad günüm idi. Anamla atam mene teze ayaqqabı almışdı. Ele çox sevinirdim ki,bir terefden mene göre borca girmeklerine üzülürdüm. O gün ad günü keçirmeye imkanmız olmamışdı amma olsun... Teze ayaqqabım var idi daha heç kes mene istehza ile baxmayacaqdı...