Adam, bir heftenin yorğunluğundan sonra, bazar seheri qalxdığında kefle eline qezetini götürdü ve bütün gün miskinlik edib evde oturacağını xeyal edirdi. Tam bunları düşünerken oğulu qaçaraq geldi ve parka ne vaxt gedeceklerini soruşdu. Ata, oğuluna söz vermişdi; bu hefte sonu parka aparacaqdı onu amma heç çöle çıxmaq istemediyinden bir behane uydurması lazım idi. Sonra qezetin promosyon olaraq payladığı dünya xeritesi gözüne ilişdi. Evvel dünya xeritesini kiçik parçalara ayırdı ve oğuluna uzatdı:
- Eger bu xeriteni düzelde bilsen seni parka aparacağam! dedi. Sonra düşündü:
-Oh be, xilas oldum! En yaxşı coğrafiya professorunu bele getirsense bu xeriteni axşama qeder düzelde bilmez!
Aradan on deqiqe keçdikden sonra oğulu atasının yanına qaçaraq geldi:
- Atacığım, xeriteni düzeltdim. Artıq parka gede bilerik! dedi.
Adam evvel inana bilmedi ve görmek istedi. Gördüyünde de heyretler içinde idi ve oğuluna bunu nece etdiyini soruşdu.
Uşaq bu ibretlik şerhi etdi:
-Mene verdiyin xeritenin arxasında bir insan resmi vardı. İnsanı düzeldiyim zaman dünya özbaşına düzelmişdi!
Yaxwi idi
Tekrardi.
Ela
»Oxu zalına keç