yene gözleyecem seni”

Bu sözler meni silkeletdi. Sanki üreyim diyanmadı bir neçe saniyelik, gücsüz olub dizlerim üste yıxıldım. Bütün geceni orda qaldım, çünki sabahsı gün onu gördüyüm günden bir il keçirdi. Yeniden parka daxil olacağın gözleyirdim, ancaq bu defe her bir şeyin ferqli olacağın düşünerek. Külek o qeder güclü idi ki, yarpaqları parkın girişinden çıxışına kimi aparırdı. Günün bitmeyine az qalmışdı, ümidlerim puç olmaq üzre idi ki, parka bir insan girdi, qaranlıq olduğu üçün o olub-olmadığın bilmirdim. Ancaq tamam başqa bir insan mene bir yazı verdi, payızın ilk gününde skamyada tek eyleşib diqqeti çeken, mesum baxışlarla baxan, gözleri ulduz kimi parlayan bir qıza bu mektumu çatdırın dediler, bunun siz olduğunuzu zenn edirem dedi, aldım mektubu, sağol dedi ve getdi. Artıq bir sual vermeyime izn bele vermedi.
Ellerim, üreyim esirdi. İçinde neile qarşılaşacağımdan xebersiz idim. Açdım ve o qeder heyecanlı idim ki, sözleri hecalayaraq oxumağa başladım.

“Salam, Meleyim. Bu mektubun kimden sene geldiyin gözel bilirsen. Meni daxilen tanıyırsan, bir neçe saniyelik baxışda her bir şeyi gördüyüne eminem, bunu men senin o baxışlarından anlamışdım. Daxil olduğumda uzaqdan gördüyüm o gözlerin, sanki kimise axtarırdı. O gözler mence axtardığın tapmışdılar hemin an. O baxışlarını heç vaxt unutmadım. Getdim, geriye qayıtmadan getdim, ancaq üreyimi arxada qoyub getdim. Hemin günden sonrakı her bir günü orda keçirdim, yanımda seni tesevvür ederek. Senli xeyallarımla bir. Her an yanımda eyleşmisen sanırdım, başını çiynime qoymusan, ellerim ellerinde, payızın gözelliklerin seyr edirik. Bezen üstüme esen külekler mene ele gelirdi ki, dodaqlarıma senin dodaqların toxunur. Seni o andan izledim, senin ardınca çox geldim, heç bir zaman yaxınlaşmadım, düşünme ki, cesaretsiz olduğum üçün bu addımı atmadım. Sadece seni daxilimde yaşatdım, seni üze bilmezdim, çünki bir gün bu ağır xesteliyin menim heyatıma son qoyacağın bilirem. Sene toxunmadım, sene sevirem demedim, amma

<< 1 [2] 3 >>