Ezrail erz ederek söyledi: “Ey rebbi-enam...
Bir tebib, işte, bu il qullarını qırdı temam.
Men edince hele bir ölmeli bimarı helak,
O alır ölmemeli min neferin canını pak.
Verdiyin canları min-min ki, bu zalım alacaq,
De görüm, qul deye, yahu, sene bes kim qalacaq?
Qoy alım canını bari, qoparım mehşerini,
Yoхsa, billah, qıracaq qullarının ekserini.
Bu temennamı qebul eylemez olsan

hala,
Kerem et, ta emelimden vereyim iste’fa.
Başqa bir хidmete nesben meni qıl minnetdar,
Ezrail olmağı ver işbu tebibe zinhar”.