Her birimiz bir defe de olsa qebiristanlarin yanindan kechmisik.. Hansimizsa belke her gun kecir. Kimse ushenir ordan kechende,kimse mahni dinleyirse sesi alir,kimse hec ferqine bele varmir... Amma goresen hansimiz orda yatanlar barede duwunuruk... Hansimiz duwunuruk ki bax bu qebirde yatan adam da bir vaxt cavan olub bizim kimi... O da sevib,arzulayib,meqsedler qoyub... Bu arzularin,meqsedlerin nechesine catib?.. Sozumu neye getirirem? Her bir hele bu dunyada olan insanin da icinde bir qebiristanliq yatir... Arzular qebiristanligi... Ve her birimiz de bu qebiristanliqda yatan arzularin nechesinin qetlinin sebebkariyiq... Etrafimizda olan,bezi bize dogma,bezi biraz yad adamlara baxaq.. Onlarin neche arzusunu,neche umidini bowa chixarmiwiq feqqine varmadan... Lutfen,gelin pis,ya yaxwi ferq etmez,etrafimizdaki insanlarin insanlarin isteyine etiraz ederken,duwunek... Artiq bir arzunu,isteyi de oldurduk... Hech olmasa,oldurduksek de,herden,lap gec-gec,bu olulerin xatiresini anaq... Axi insaniq biz! En mukemmel varliq... Dilsiz,saf,sevimli arzularin qatili olan insan...