Bu gece üreyim sert dalğalarla çoşan bir denizdir sanki...Astaca qulağıma pıçıldayan sakitlik...
Artıq payız feslidir...Yağış ise, bir gün özünü bize sevdirib itdi yenede...Güneş bir payız gündüzleri yaşadsada....Geceler esen külekle düşüncelerim dağınıq bir hala gelir...Üşüyürem...Payızı sevirem,o ise meni...Sevmir.
Sanki ürek döyüntüsünü hiss edirem.Amma nedense bir ağrı ile döyünür .Tup...tup...tup...tup...Ellerimde üreyimi berk berk sıxıramki, duymayım o döyüntünü...Belke dayana...belke susa üreyim...Men özüm özümü anlamıram...İki ferqli insanam sanki...Gündüzleri bahar tek yaşayan,geceleri ise payız tek...
Men payızı sevirem...O meni ...
Sevmediyini bilirem eslinde...Çünki serin yağmurunun her damlası mene söyleyir.
-Sen yalnızsan...Bu payızını da tek tenha yaşa...
Serin havada bir çetirin altında gezen sevgilileri görürem...Onların bir birini qucaqlamış qolları...sakitce baxışları...bir çetire iki sarılan elin tutması...Men ise düşüncelerimle sanki bir müharibede tek yoluma davam edirem..Eslinde burda payızın bir günahı yoxki...Men her gece bunları duyuram. Amma payızda sanki kövrek oluram...Xeyallarımda islanır sanki...menasızlaşır...Arzularım buludlarda gizlenir sanki...dumanlı olur...Men menasızlaşıram sanki. Men itib batıram sanki...Özüm özümden qorxuram sanki...
Men bele deyileeeem deye ağlamaq isteyirem..Olmur..Payızım,sevmedinmi meni? Sev deye bilmeremki sene...Bir tek çoxdan solmuş üreyime hissleri yaşatma...Men itib batıram hisserimde...Men mehv oluram hisslerimde...Men zeifleyirem sanki...Men istemirem yağışın üreyimi ağratsın...Men istemirem pencereden seyr edim, damlalarını.İstemirem bu damlalarla üreyim ağlasın...İstemirem...Men zeif görünmek istemirem...Men hisslerimi duymaq istemirem...Daş qelbli biriyem,oyatma hisslerimi...