Bir payizda bawlamiwdi bizimki...Bezen mene ele gelir ki, heyat bir yellençekdir!
Çünki gah qalxırsan,göyleri,genişlikleri,azadlığı duyursan,gah da enirsen...
Belke de eyni anda hem üreyini bulandırır,hem de senin bütün ruhunu ele alır,celb edir...ona göre?
İlk saralan yarpaqları görürük,amma güman etmirdik ki bu payızdır.

Yağış damlaları pencereni döyür,küçelerden hamını daldalanacaq bir yerlere qaçmağa mecbur edir,biz yene inanmırıq ki,bu payızdır.

Bax artıq göyler de tutulub-amma bu da payız deyil.
Payız qelbimize gelmeyince biz onu hiss etmirik.

Payız bir başqa alemdir.Biz onu daxilimizde hiss edirik.

Payız çoxdan gelse de,o sebrlidir,o gözleyecek,onda artıq heç ne olmur.

O hemişe öz qelbinde her birimize yer ayıracaq.

Biz inanana kimi.Biz qebul edene kimi.
Men payızı sevirem,çünki onda itirem,eriyib ona qarışıram.

O fırçası ile möcüzeli şekiller yaradır,qızılı kolgeler de elave ederek.

O xeyirxah qocaya benzeyir,seni köksüne sıxacaq ve istisini verecek.

O sakitleşdirecek,teselli verecek,nağıllar danışacaq-xeyirxah ve işıqlı nağıllar.
Payız size nağıllar aleminin qapısını acacaq...

mehz payız nağıllarının,en düzgün,en mülayim.

Payız güneşi kimi mehriban.Belke gülümseyesiniz?

Axı güneş artıq ele de isitmir.

Belke tebessümünüz kimise isitdi?
Bax,sen de payız kimi xebersiz geldin ömrüme...

Nece xebersiz,axı bele olmur deyersen?

Yağış yağır,nedense seni xatırlayıram,eslinde ise bizim birge yağışımız heç olmadı ki?

Biz uşaq kimi yağış damlaları altında heç qaçmadıq ki...amma evezinde bizim yağış kimi dolub daşan,gah leysana çevrilen,gah dolu kimi vuran sevgimiz oldu...
Bu da bir payız nağılı Xoşbextlikle,hesretle,sevgi ile dolu bir payız nağılı.
Sizin heç bele nağılınız oldumu?