Sensiz keçen illerim vardı, heç bir şey ağrıda bilmemişdi meni bu cür. Yene tek yene ümidsiz ve yene çaresizdim men. Eskik idin amma kim idin ki sen. Ehemiyyetsiz hesab edirdim hetta. Kim olduğunu bilmediyim halda qaçırdım senden. Yasamadan anlamaq bele çetinmiş meger.. ve sen qarşıma çıxdın yeniden. İlk günlerde xoşbext idim men de. Xoşbextem deyirdim her qarşıma çıxana o qeder vaxtdan sonra men de xoşbextem. Her kese, her şeye, bütün yaşanmışlara baxmayaraq xoşbext idim. Yavaş yavaş anladım senin üçün heç bir şey ifade etmediyimi..

Ve başlamalı idi artıq mübarizem. Ne qeder çetin olsa da senden imtina etmeliydim. Geceler seheredek günlerle ağladım amma bacara bilmedim senden bir addım bele uzaqlaşa bilmedim. Ve hemişe bir gün senin başqasına aşiq olacağından qorxaraq yaşadım. Hemişe bu sondan qaçdım. Ve gördüm en sonda. Sen başqasına aşiq idin. Men sene sen ona.. heyat deyilmi? Her insana başqa üzünü gösterir. Bu andan sonra bitmeli idin menim üçün uzaqlaşmalıydım senden çıxmalı idin heyatımdan. Gözlerine baxdıqca daha çox ağrıyırdı içim. Senden nifret edirem deye qışqırmaq isteyirdim gözlerine baxaraq.. sonra da saatlarla çiyininde hıçqıra hıçqıra ağlamaq. Davamlı düşündüm meni sene çeken nedir deye. Heç bir şey tapa bilmedim belke de buna göre bu qeder çox sevirdim seni. Ve gözyaşlarımla bezediyim bu yazım senin üçün idi.

Artıq bacardım sen bitdin menim üçün. BİTDİN!!