Her anın bir heyat olduğuna inanıram…onun menasız olduğunu şikayet edenlere, heyatda mena axtaranlara sual verirem, ne axtarırsınız? Mena? Mena sizin yaratdığınızdır. Heyatınızın menalı olduğu an sizin onu menalı etdiyiniz andır. Her keçen saniyeni her keçen anı saniye-saniye üst-üste yığıb ömür düzeldirik, heç özümüzün xeberi olmadan. Heyat var ne qeder ki, biz onu yaşayırıq. Mehz biz onu yaradırıq. O bize verilib, o bizimdir, özümüzündür başqa heç kesin.

O deyir: Men seninem, al ne isteyirsen et menimle

Her yerde xırda heyatlar qoyub gedirik. Mağazaya girib bir şey alıb çıxdığımız zaman, kafede tek başına etrafdakı insanlara fikir vermeden öz kofenizi içdiyiniz vaxt o an yaşadığınız heyatı da terk edib ele orda qoyuruq ve unuduruq…Bir kiçik heyat da bele getdi. Saniye-saniye yığıb düzeltdiyimiz ömrü parçalayıb, her terefe sepeleyirik, isteyende onu geri qayıdıb qırıntılarını bir-birine uyğunlaşdırıb quraşdıra bilmemişik ve heç vaxt da bacarmayacağıq..Bize qalan ancaq hemin anları yada salmaq olur. Bize verilen her andan ömrümüze bir qırıntı da elave etdik bir qırıntı qeder uzatdıq. Lakin olan qalan ömrümüzden de bu anı da qoparıb yaşadıq ve onu bu an qeder qısaltdıq..

Anlarla yaşayan, heyatı saniyelerle deyerlendirenler, kiçik şeylerden xoşbextlik tapanlar heqiqeten xoşbextdirler. Kimse danışanda az bir müddetlik bir evde yaşayan birisi: burda yaşamıram qısa müddetlik qalıram-deyir…Yaşamır…Ne edir bes? He…Qalır..O hemişe de orada qalacaq ve orada yaşadıqları ordan kenara çıxmayacaq. O da özünü ve qurduğu “qısa müddeti” orda qoymağa mecburdur..

Ölüm anında ise qısa müddetin heç olmasa 0,0000….1 saniyesini daha artıq yaşamaq, bu gözel heyatı 0,0000….1 saniye daha artıq görmek üçün her şeyini vermeye hazır olacaq insan. Bu anla hamımız rastlaşacağıq. Ve sevgiden başqa heç neye ehtiyacamız olmayacaq. Kaş ki, sevdiyimiz insanlar yanımızda olsun..

Men ise xoşbextem ki, her kesin bezen heyatı boyu teessüf ki, yaşaya bilmediyi hissleri men yaşayıram.

[1] 2 >>