"Sevgilim," deyir bezileri. Yavan gelir dedikleri, bayatdır sanki.
"Ede bilmeyeceyem." demek mecburiyyetinde qalıram. Ruhun üstümdedir sanki, yanımda.
Qaçsam birinin qollarına, aldadacağam sanki seni. Basa bilmirem başqa ruhları yarama, olmur. Deye bilmirem sen "nifret edirem" dedikden sonra "sevirem" deye, düyünlenir.

Her nedirse... Bu gün ilk tanış olduğumuz yere getdim. Küncdeki köhne kinoya.
Divarlar o qeder boş geldi ki, mene. Bir bilet aldım her zamanki kreslolarımıza...
Oturdum boş bir ruhla, bir siqaret yandırdım, bir az da xatırlatdı mene yalnızlığımı.
Halbuki her vaxt sen olardın yanımda. Qoyardın çiyinime başını. Elimi tutardın.
Amma indi orada bir men, bir de artıq sene heç bir şey ifade etmeyen xatirelerimiz var... Senin üçün köhne baş menim üçün ürek ağrısı olan xatireler...

Seher oyananda ilk iş telefona sarılmaq deyil ne qeder vaxtdır. Senden gelmir mesajlar.
Seninle elaqedar olanlarsa canımı sıxır: "Bu gün onu bir qızla gördüm" , "Unut artıq onu" , "Senin de bir heyatın var, yaşa".
Oxuduqca siqarete yaxınlaşıram. Siqaret istifade etmezdim men, bilirsen.
Sene de derdim "Çekme bu zibili" deye. Amma görürsen, seni mene xatırladan ne varsa yaxınlaşıram...

Senin yoxluğunun içimde yaratdığı boşluğu doldurma seyleri...
Son deyirem çünki artıq olmayacağam dünyanda. Eyni semaya baxmaq bele ezab verir mene.
Döze bilmirem. Men bir azdan olmayacağam dünyada. Çünki gözümün qarşısında kesilmiş bir bilek, elimde de sene getirecekleri qeyd cihazı var.
Möhkem geyin sevgilim, xeste olma, üzme özünü heç bir zaman, sıxma canını...
Unutma hemişe yanındayam...

Bir mesaj yazsan ne olar ki? Bir defe "sevgilim" desen… Bir mesajı açıram.
"Yaxşısanmı bu gün?" Cavab vermek gelir içimden. "Xeyr," yazıram.
"Yaxşı deyilem." Heqiqeten yaxşı deyilem, onun öldüyünü ferz eden mesajlara cavab yazıram.
Budurmu yaxşılıq? Üreyim sıxışır bir an, qabarır içimde. Gözlerimi sıx yumuram.
Mene bir yalan danış sevgilim, "Seni sevirem"le başlayan bir yalan olsun…