Yağışım, yağ  yenede her seher torpağin uzerinde yeni naxış qur
Geceler duyduğum nağıllar yatırdır, sen gel yene uzume su vur
Sesine hesret qulağımda müxtelif seslerden azad et meni
Leysanında boğ gülleri, yeni denizler, gölmeçeler doğ
Görüm onlara üzümün eksini, meni özümden küsdürmekden qorx
Sene olan ehtiyacmı, sevgimi bilmem seni hiss etmese solğun derim
Yene gel payızı getir yaz yağışı tez küser Güneş qızdıranda meni
Yağış, seni bilmek olmur ya hirslisen ya hezin
Adını qoymaq olmur nesen sen, yağış yoxsa qelb sesim?
Pencerem olsa beke baxardım ondan sene, vurardın şüşeye yumruqlarını
Yoxdu otağım, yoxdu divarım, yoxdu evimde isinmekçün ocağım.
Kor olmaqdan qorxmayıb Güneşin özüne baxacaq qeder ağılsızam men
Yağış, Güneşe yağ söndür onu nifret edirem ona herden.
Quraqlıqda Tanrısan sen, rehmini de gözleyirem Gözlerimde eriyirem
Danış menle damla-damla  qocalmağın yolundayam, illerdir ki gecikirem
Yağ ey yağış, insanam men, ümidlerimi besleyirem, sen suvarır, men gözleyirem.