kimi bacısı haqqında heç ne eşide bilmedi. Axşam hava qefil deyişdi, daxma buz kimi oldu. Çır-çırpı getirib sobanı qaladı. Ana-bala, oturub keklikotulu çay içdiler.

-Bilirem, ağrın alım, soruşmağa dilin gelmir...

......-Dağa-xalanın yanına gönderdim. Yayda gedirem herden. Mal-qaraya baxır, xalanın qoltuğuna sığınıb yaşayır.

Bacısı o vaxt uzun müddet ölümle çarpışmış, çoxlu qan itirmişdi. Bıçaq zerbeleri daha çox buduna deymişdi, bir de üzünde derin bir şıram qalmışdı. Günahsız olduğunu deye-deye sesi batmışdı. Heç vaxt eyninden qara paltarını çıxarmaz, heç kimle dinib-danışmazdı. Hamı deyirdi ki, başına hava gelib.

Kende qayıdandan sonra öyrendi ki, bacısını getirib qaytaran, qonşu kendde kend sovetinin oğlu olan adam yene evlenib. Özü de iki defe. Nedense, ikinci arvadı da “qız çıxmayıb”, üçüncünün ise neçe il qaldıqdan sonra uşağı olmayıb, boşayıblar. Qeribedir...

Günlerin bir gününde xalası xeber gönderdi ki, bacısının veziyyeti pisleşib, qarnının aşağı terefinde ağrı başlayıb, hem de şişib. Bunu eşidib başına iki elli bir qapaz vurdu. Dedi “ana, aparacam onu rayona, hekime. Eger düşündüyümüz şeydirse, bu defe öldürüb, gedib girecem türmeye”. Bir maşın tapıb apardılar rayona. Yol boyu anası qızın qarnının şişmesini, ağrısının olmasını yozub-yozub qarğış töküb ağladı. Kendde hele ki heç kes bilmirdi. Amma qardaşı qızı öldürende bilecekdiler. Elqerez, geldiler xestexanaya. Anası, xalası, bacısı girdiler hekimin yanına. O da dehlizde var-gel elemeye başladı. Bu hekim şeherden teyinatla gelmişdi, deyilene göre, çox bilikli idi. Bir az keçmişdi ki, otaqda evvelce qışqırıq qopdu, ağlaşma eşidildi, sonra da qapı zerble açıldı. Dehlize hündür boylu, etli-qanlı, ağ xalatlı bir qadın çıxdı. Ve berkden qışqırdı:
-Bu qızın qardaşı sensen??!!

Oğlanın teeccübden gözleri bereldi. Başının işaresi ile “he” dedi. Hekim yaxınlaşdı, gödekçesinin yaxasından tutub onu berk-berk silkeledi ve var qüvvesi ile iteledi. Zerbenin tesirinden divara çırpılan

<< 1 [2] 3 >>