geçmeyiniz. Allah'ın hoşnutluğunu kazanmak
karşılığında bana yardım etmek isteyen yok mu?
Dünyada hiçbir şeyi olmayan kelimenin tam manasıyla muhtaç bir kimseyim." Adam dilenciye
sokulur karısının gelinlik başörtünü satarak aldığı ve
günlerdir açlıkla boğuşan yavrularının bir öğünlük
yiyeceğine ödeyeceği iki dirhemi, olduğu gibi
cebinden çıkarır zavallı dilenciye verir. Şimdi eli boş
eve dönmekten gerçekten utanmaktadır; çemberin parası ne oldu diye sorduğu zaman karısına ne cevap
verecek. Kadıncağıza nasıl "Çemberine iki dirhem
verdiler; onu da ilk rastladığım dilenciye verdim;
adamın yalvarmalarına dayanamadım"
diyebilecekti.Bu düşünceler içerisinde camiye varıp
akşam namazını kıldıktan sonra çöken akşam karanlığı ile birlikte ve bomboş ellerle yine evine
döndü. Karısı ve çocukları sabırsız bakışlarla bir
şeyler getirecek diye yolunu gözlüyorlardı. Geç de
kalınca her halde iyi bir şeyler getirecek diye
sevinmişlerdi. Adam ümitsiz bir halde ve hep önüne
bakarak kapıdan içeri girince kadın şaşakalır ve o akşam da aç kaldıklarını anlar yavrular da boşa giden
ümitlerinin arkasından kim bilir kaçıncı kere hep bir
ağızdan artık açlıktan kısılmaya yüz tutmuş zayıf bir
sesle ağlamaya başlarlar. Kadın hem kızgın ve hem
de şaşkın bir ifade ile kocasına başörtüsünü ne
yaptığını sorar. Adam her şeyi olduğu gibi anlatarak başörtüyü sattıktan sonra yiyecek bir şeyler almaya
giderken yolda rastladığı dilenciye elindeki iki
dirhemi verdiğini karısına söyleyiverir. Kadın işin iç
yüzünü öğrenince üstün bir sabır ifadesi takınarak
kocasına şöyle der: "Başörtünün parasını madem ki
Allah yolunda verdin; O ulu ve zengindir; gösterdiğin cömertliğin karşılığında bize dilediği anda karşılığını
vermek gücüne fazlasıyla sahiptir. Sen yine en iyisini
yaptın; bakalım önümüze hangi kapı açılacaktır."
Sabahleyin kadın, kocasına bu defa yine baba
evinden getirdiği bir duvar saatini verir, "şimdi de
bunu satmaya götür ve

<< 1 [2] 3 4 >>