karşılığında eline geçen para ile eve yiyecek bir şeyler getir" der. Ertesi gün adam,
çarşının her tarafını gezerek saati satmaya çalışır.
Fakat hiçbir müşteri bulamaz. Yorgun argın ve yine ile
boş gideceği için üzgün bir halde eve dönerken bir
balık satıcısına rastlar. Adam avazının çıktığı kadar
yüksek bir sesle "balık, balık var, balık" diye bağırıyor. Fakat elinde son olarak kalan iki balığa
müşteri bulamıyordu. Adam, balıkçıya sokulur ve ona
der ki, "Şu saat benim işime, o balıklar da senin işine
yaramaz; öyleyse sen bana elinde kalan iki balığı ver;
ben de sana karşılık olarak şu saati vereyim." Müşteri
ayartmak için sabahtan beri bağıra bağıra sesi kısılan balıkçı, adamın teklifini kabul eder, balıkları verir,
karşılığında saati alarak oradan uzaklaşır. Günlerden
beri ilk defa eve yiyecek bir şey götürebileceği için
ölçüsüz derecede sevinen adam, balıkları kapar
kapmaz hızla evinin yolunu tutar. Babalarının yiyecek
bir şey getirdiğini gören çocuklar neşe ile birbirlerine sarılırlar. Kadın balıkların içini temizlemek üzere
mutfağa girer. Az sonra gördüklerinin karşısında
şaşkına dönerek kocasını çağırır. Balıklardan birinin
karnından bağırsak yerine parlak ve iri bir inci
çıkmıştır. Adam inciyi alır; bir kuyumcuya koşar.
Kuyumcu incinin benzersiz değerde bir mücevher olduğunu, kendilerine sattığı taktir de karşılığında
ondörtbin dirhem ödemeye hazır olduğunu söyler.
Adam artık anlar ki kötü talihi değişmiştir. Çektiği ağır
sıkıntılar artık son bulmuş, Allah ona nimet kapılarını
açmıştır. İnciyi satarak kuyumcudan uça uça evine
yönelir. Olup bitenleri karısına anlatınca bütün ev neşeye gömülür ve hepsi bir ağızdan kederlerini
gideren Allah'a ölçüsüz şükürler ederler. Tam bu
sırada kapıya gelen bir dilencinin sesi duyulur. Adam
dua ve yalvarmalar içinde içeriye şöyle seslenir. "Ey
hane halkı, esirgeyici Allah size bağışladığından bana
da verin." Adam hemen kapıya çıkar dilenciye der ki: "tam şu anda

<< 1 2 [3] 4 >>